Poradnik Biura Ochrony Konsumentów

Biuro Ochrony Finansów Konsumentów zostało ustanowione na mocy ustawy Dodda-Franka z 2010 r., W ramach starań o zmianę regulacji finansowych i sprawienie, aby kredyty, zwłaszcza kredyty hipoteczne i karty kredytowe, były bardziej sprawiedliwe i bardziej przejrzyste dla konsumentów. Jego priorytetami będą kredyty hipoteczne, karty kredytowe i kredyty studenckie, według nadchodzącego szefa ds. Egzekwowania prawa Richarda Cordraya.

Elizabeth Warren pełni funkcję faktycznego szefa biura, choć jest nominalnie tylko "specjalnym doradcą" prezydenta i Departamentu Skarbu. Agencja uruchomiła swoją stronę internetową w lutym tego roku i ma rozpocząć swoją rolę w egzekwowaniu prawa 21 lipca^ul. W tym dniu CFPB będzie jednostką Rezerwy Federalnej i otrzyma określony procent budżetu Fed jako źródło finansowania. Do tego czasu wydaje rekomendacje Departamentowi Skarbu bez uprawnień do ich egzekwowania.

Jego mandatem jest egzekwowanie przepisów federalnych, działających jako policjant i strażnik dla branży finansowej. Prezydium "egzekwuje przepisy zakazujące dyskryminacji i innego niesprawiedliwego traktowania w finansach konsumenckich" oraz "ogranicza nieuczciwe, oszukańcze lub obelżywe działania lub praktyki", zgodnie ze swoją stroną internetową. Jego powstanie przeszło jednak przez silne sprzeciwy republikanów z Kongresu, a biuro pozostaje pogrążone w kontrowersjach politycznych.

Wiele osób rzeczywiście obserwuje strażników

CFPB podlega większemu nadzorowi niż jakikolwiek inny regulator bankowy. Ponieważ otrzymuje on stałą kwotę pieniędzy od Fed, nie może ona jednostronnie zwiększyć swojego budżetu operacyjnego, tak jak FDIC lub Biuro Kontrolera Waluty. Ponadto wiele agencji regulacyjnych ma prawo weta wobec swoich działań:

Ustawa o procedurach administracyjnych: Biuro musi stosować się do wytycznych dotyczących wszystkich swoich działań, co oznacza, że ​​musi opublikować i wysłuchać odpowiedzi na swoje przepisy, zanim zaczną obowiązywać. Musi również przedstawić swoje wnioski Urzędowi ds. Informacji i Regulacji, aby upewnić się, że nie zaszkodzą małym firmom. Według profesora Adama Levitina z Georgetown Law tylko EPA i OSHA mają podobnie surowe wymagania.

Rada ds. Nadzoru nad stabilnością finansową: FSOC, który jest częścią Departamentu Skarbu, miałby prawo weta wobec CFPB. Biuro jest jedyną bankową agencją regulacyjną, która sprawdziła tę kontrolę.

Kongres i sądownictwo: Jak każda agencja federalna, CFPB zależy od Kongresu za jego autorytet, a szczególnie wymaga zatwierdzenia przez Senat jego dyrektora. Podobnie, rażące przekroczenia mogą być podważane w sądzie.

Republikanie chcą słabszego biura lub wcale

Pomimo znacznego niedopatrzenia Biura, wielu Republikanów obawia się, że CFPB jest autorytarna, uciążliwa dla firm i inwazyjna. Zamiast całkowicie uchylić Dodda-Franka, a nawet całkowicie wyeliminować biuro, starają się je osłabić i zdecentralizować. Według Demokratów całkowite zniesienie Dodda-Franka spowodowałoby znaczną reakcję polityczną, więc GOP odkłada przepisy na części.

Sama pozycja biura jest wynikiem takich starań. Republikanie stanowczo sprzeciwiali się niezależnemu konsumenckemu biuru ochrony finansowej, więc Demokraci zgodzili się na umieszczenie agencji w Rezerwy Federalnej, kiedy minął Dodd-Frank.

Większość agencji regulacyjnych ma pewną swobodę w zakresie swoich budżetów. Na przykład Biuro Kontrolera Waluty może zwiększyć swoją ocenę banków bez żadnego nadzoru. Jednak wysiłki kierowane przez GOP w celu zmniejszenia budżetów organów nadzoru spowodowały mniejsze fundusze dla SEC i CFTC, które monitorują branżę finansową. Biuro Ochrony Finansów Konsumentów otrzymuje określoną część budżetu operacyjnego FED i nie może zbierać pieniędzy bez zatwierdzenia przez Kongres. Niektórzy republikanie posunęli się o krok dalej, ustalając budżet CFPB poprzez proces przyznawania środków w Kongresie, zwiększając siłę władzy ustawodawczej.

2 maja^nd44 z 47 Senackich Republikanów pod przewodnictwem Mniejszościowego Przywódcy Mitcha McConnella i Richarda Shelby'ego wysłało list do prezydenta Obamy, szczegółowo przedstawiający swoje obawy, przede wszystkim, że dyrektor CFPB będzie miał zbyt dużą władzę. Zagrozili, że zablokują nie tylko potwierdzenie reżysera, ale wszystkich nominowanych do usług finansowych, chyba że:

• Jednoosobową funkcję dyrektora zastępuje pięcioosobowa rada dyrektorów.
• CFPB opiera się na procesie finansowania Kongresu.
• Rada ds. Nadzoru nad stabilnością finansową ma większą moc weta.

House GOP cytuje otwarte stanowisko dyrektora jako powód do niepokoju

Wysiłki starców republikańskich w celu zablokowania potwierdzenia przez dyrektora, Przedstawiciele Spencer Bachus z Alabamy i Shelley Moore Capito z Wirginii Zachodniej wprowadzili ustawę, która zastąpiła funkcję dyrektora z pięcioosobowym komitetem, a żadna ze stron nie miała więcej niż trzech mandatów.

"Jesteśmy wystarczająco realistyczni, aby wiedzieć, że chodzenie po całym rachunku jest prawdopodobnie nieosiągalnym celem" - powiedziała kongresmen Moore. "Próbujemy przekształcić części Dodda-Franka. Jeśli będziemy musieli z tym żyć, to lepiej, jak jest teraz."

Kongresman Bachus powiedział, że jego ustawa była przede wszystkim motywowana faktem, że prezydent Obama musi jeszcze wybrać nominowanego. "To jest agencja, która 22 lipca rozpocznie egzekwowanie prawa" - powiedział. "Jesteśmy, co, 90 dni na zewnątrz?" Jednak potwierdzenie mianowania bez supermajorowości jest żmudnym procesem.

Delikatny taniec potwierdzeń senackich

Prezydent Obama i Demokraci najwyraźniej nie są zadowoleni z żądań republikanów. Uważają, że opinia publiczna jest po ich stronie, a próby zablokowania potwierdzenia przez dyrektora spowodują, że GOP będzie nieprzejednany i poświęci efektywność ideologii. Podczas gdy prezydent Obama przemawiał stanowczo przeciwko proponowanym zmianom, republikanie zauważają, że odwrócił on kurs w innych kwestiach, takich jak cięcia podatków od ery Busha.

Jednak Obama wydaje się gotowy popchnąć swojego kandydata na spotkanie z przerwą. Konstytucja pozwala prezydentowi ominąć proces zatwierdzania Senatu, jeśli komisja ustawodawcza nie jest na sesji, taktyka słynnie używana do potwierdzenia kontrowersyjnego kandydata prezydenta George'a W. Busha, Johna Boltona, jako ambasadora Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Oprócz grożenia zablokowaniem wszystkich swoich kandydatów Republikanie rozważają mało znaną taktykę zwaną sesją pro forma. Procedura ta jest zwykle stosowana w celu spełnienia wymogu konstytucyjnego, zgodnie z którym żadna izba Kongresu nie może odroczyć zgody bez zgody drugiej strony i składa się z trwającej sekundę sesji, w której nie prowadzi się żadnej działalności. Samotny członek może przesłać Senat do sesji i odejść, po spełnieniu wymagań dotyczących sesji pro forma. Tak długo jak ktoś robi to co trzy dni, myślenie idzie, Senat nie technicznie wchodzi w przerwę, a prezydent nie może ominąć procesu potwierdzenia.

Pro forma republikanów napotyka wyzwania logistyczne i prawne

Sesje pro forma były wcześniej stosowane jako taktyka polityczna. W 2007 roku, po tym jak Demokraci odzyskali kontrolę nad Senatem, przywódca większościowy Harry Reid wykorzystał sesje pro forma, aby uniemożliwić prezydentowi Bushowi podejmowanie decyzji o przerwach. Jednak czasy się zmieniły: co najważniejsze, Republikanie nie kontrolują Senatu. Nawet sami ustawodawcy nie są pewni, czy partia mniejszościowa może zwołać Senat na sesję. Sesje pro forma wymagają również, aby co trzy dni jeden senator wracał do Waszyngtonu kosztem spotkań konstytucyjnych, ratusza i zbiórek pieniędzy.

Niektórzy senatorowie GOP twierdzą także, że ustawa Dodda-Franka wymaga "zatwierdzonego przez Senata" dyrektora, a więc dyskwalifikującego każdego wyznaczonego podczas przerwy. John P. Elwood, który pracował w Biurze Radcy Prawnego, uważa jednak inaczej. "Niekonstytucyjność polega na rozróżnianiu urzędników wyznaczonych przez recesję [i zatwierdzonych przez Senat], ponieważ obciąża to autorytet w kwestii wnęki".

Czy sesja pro forma może rzeczywiście zapobiec przerwom?

Wszyscy, od Departamentu Sprawiedliwości do Prezydenta po pomocników Senatu, wierzą, że przesuwanie sali na salę co trzy dni wyklucza przerwę. Według Victora Williamsa z Catholic University of America konstytucja i sądy mówią jednak inaczej.

Klauzula zgody na odroczenie Konstytucji wymaga, aby każdy dom uzyskał pozwolenie innych osób przed wejściem w przerwę na więcej niż trzy dni. Aby obejść ten punkt, izby regularnie dzwonią na sesje pro forma. Konstytucja nie jest jednak jasna co do tego, czy klauzula ma zastosowanie również do umówionych na przerwę. W ciągu ostatniego stulecia Departament Sprawiedliwości zajmował się tą kwestią. Najnowszy raport ukazał się w 1993 roku: Departament Sprawiedliwości prezydenta Clintona sugerował, że ponieważ klauzula zgody na odroczenie dopuszcza przerwy trzy dni, przerwa musiała być trzy dni lub dłużej, aby prezydent pominął proces zatwierdzania.

Sądy, podobnie jak własne badania Senatu, nie zgadzają się. Według Kongresowej Służby Badawczej, Konstytucja nie określa długości przerwy wymaganej do umówionego terminu. Ponadto w 2004 r. Sąd Apelacyjny w USA orzekł, że "Konstytucja na pierwszy rzut oka nie określa minimalnego czasu, w którym upoważniona przerwa w Senacie musi trwać, aby nadać moc prawną mocarstwu wyborczemu prezydenta w ramach klauzuli" Zgłoszenia na zwolnienia "."

Jest całkiem możliwe, że sesje pro forma są wytworem zbiorowej wyobraźni rządu federalnego i że prezydent Obama może potwierdzić dyrektora CFPB, a właściwie wszystkich nominowanych do usług finansowych, gdy tylko obecna sesja Senatu zostanie zakończona.. Nie byłby sam w rozległych terminach przerwy: Theodore Roosevelt popchnął 160 osób mianowanych w jeden dzień wolny od senatu.

Jak bin Laden może zapisać CFPB

Elizabeth Warren zasadniczo działała jako dyrektor Biura Ochrony Konsumentów od momentu założenia sklepu, a większość oczekuje, że otrzyma nominację, aby oficjalnie ją poprowadzić. Warren kontynuuje proces sądowy dla banków społecznościowych, odwiedzając kraj, aby organizować spotkania. Nawet jeśli jest nominowana, Republikanie wyjaśnili, że jej potwierdzenie jest mniejsze niż pewne.

Wielu analityków bankowych uważa, że ​​rozmach ten skierował się w stronę prezydenta po śmierci Osamy bin Ladena. Być może zdecyduje się wydać część swojego nowo odkrytego kapitału politycznego na spotkanie w sprawie przerwy, zwłaszcza jeśli wierzy, że opinia publiczna popiera silną agencję regulacyjną.

"Po ogłoszeniu przez bin Ladena, Biały Dom musi być pełen zaufania", powiedział analityk polityczny Brian Gardner. "To była istotna zmiana dla [administracji Obamy] i prawdopodobnie ułatwi im to umówienie się na spotkanie, jeśli do tego dojdzie."