Definicja i definicja słabszego funduszu

Co to jest:

A fundusz zatapiania jest częścią indenture obligacji lub preferowaną kartą akcji, która zobowiązuje emitenta do regularnego odkładania pieniędzy na oddzielnym rachunku depozytowym wyłącznie w celu umorzenia obligacji lub udziałów.

Jak to działa (Przykład):

Aby zrozumieć, jak działa fundusz tonący, załóżmy, że problem XYZ firmy 10 mln USD obligacji, które dojrzewają za 10 lat. Jeśli obligacje mają fundusz typu "tonięcie", od XYZ może być wymagane odstąpienie, powiedzmy, 1 miliona USD obligacji rocznie przez 10 lat. W tym celu firma XYZ musi wpłacić co roku milion dolarów na fundusz tonący, który jest oddzielony od funduszy operacyjnych i służy wyłącznie do umorzenia tego długu. Strategia ta gwarantuje, że firma XYZ spłaci 10 milionów dolarów w ciągu 10 lat.

Stworzenie funduszu powodziowego jest zwykle kwestią utworzenia konta depozytariusza, na którym będą realizowane płatności z tytułu tonięcia funduszu. Emitent dokonuje następnie płatności na rzecz powiernika konta depozytowego. Opłaty za opuszczanie funduszu są zwykle kwotami stałymi, ale niektóre obligacje pozwalają na rezerwy na zmienny fundusz zniżkowy (zwykle w oparciu o poziomy zarobków lub inne warunki). Czasami wydawca nie musi odkładać odkładania funduszy na kilka lat. Niezależnie od ostatecznej wielkości i terminu płatności, brak dokonania płatności jest zwykle uznawany za akt niedotrzymania zobowiązań w obligacjach (chociaż zwykle nie ma to miejsca w przypadku preferowanych emisji akcji z zatapiałymi funduszami).

W większości przypadków, fundusz zatapiający wymaga od emitenta faktycznego wycofania części długu zgodnie z wcześniej ustalonym harmonogramem, tak aby wszystkie wierzytelności zostały umorzone przed upływem terminu zapadalności. Sposób, w jaki to nastąpi, zależy od tego, co znajduje się na koncie funduszu, który tonie.

Zwykle fundusze mogą być wypłacane w gotówce lub w formie innych obligacji lub akcji uprzywilejowanych. Jeżeli emitent dokonał wpłat gotówkowych, powiernik wykorzystuje środki do odkupu części lub wszystkich obligacji na wolnym rynku. Robi to, wywołując obligacje za pomocą systemu loterii (czyli losuje losowe numery seryjne obligacji). Cena wywoławcza jest zwykle ceną emisyjną obligacji (to znaczy, jeżeli obligacje zostały wyemitowane według wartości nominalnej, wówczas cena wywoławcza jest równa, jeżeli obligacje zostały wyemitowane z dyskontem, wówczas cena wywoławcza równa się cenie zdyskontowanej). W miarę jak obligacje zbliżają się do terminu zapadalności, cena połączenia zbliża się do wartości nominalnej.

Jeżeli emitent zdeponował inny dług na rachunku powierniczym, emitent zwykle kupuje same obligacje na otwartym rynku. Zwykle dzieje się tak, gdy obligacje są sprzedawane poniżej wartości nominalnej na wolnym rynku.

Czasami obligacja z funduszem akcyjnym ma również opcję podwojenia, która pozwala emitentowi na odkupienie dwukrotności kwoty określonej na każdym etapie wymogu funduszu tonącego.

Czasami emitent może ustanowić jeden tonący fundusz dla wszystkich swoich emisji obligacji zamiast odrębnego funduszu tonącego dla każdego wydania. Opłaty za opuszczanie funduszu są zwykle procentem wszystkich zaległych długów, a emitent może zastosować fundusze do jednego lub kilku wybranych przez siebie problemów. Te słabnące fundusze są zwykle nazywane zagregowanymi funduszami zatapialnymi lub funduszami zatapiania.

Dlaczego to ma znaczenie:

Zasadniczo zmniejszające się fundusze są korzystne dla inwestorów na trzy sposoby. Po pierwsze, umorzenia pozostawiają mniej zaległości kapitałowej, co zwiększa prawdopodobieństwo ostatecznej spłaty, a co za tym idzie, zmniejsza ryzyko niewypłacalności. Po drugie, jeśli stopy procentowe wzrosną, obniżając tym samym ceny obligacji, inwestorzy zyskają pewną ochronę przed spadkiem, ponieważ rezerwa zmusza emitenta do wykupu przynajmniej niektórych z tych obligacji po cenie wywoławczej, która jest zwykle równa, nawet jeśli obligacje sprzedają poniżej wartości nominalnej w tym czasie. Po trzecie, rezerwy na utracone fundusze tworzą płynność obligacji na rynku wtórnym, co jest szczególnie dobre, gdy stopy procentowe rosną, a obligacje są mniej wartościowe - emitent jest na rynku jako kupujący, nawet gdy ceny spadają.

są jednak również pewne wady. Jeśli stopy wzrosną, zwiększając tym samym ceny obligacji, inwestorzy mogą znaleźć zwolnienie w górę, ponieważ obowiązkowy wykup związany z funduszem tonącym oznacza, że ​​mogą otrzymać cenę funduszu tonącego za swoje obligacje, nawet jeśli obligacje sprzedają więcej niż na otwartym rynku. Podobnie jak rezerwy na połączenia, rezerwy na utratę funduszu oznaczają, że inwestorzy będą musieli reinwestować swoje pieniądze gdzie indziej w niższej stawce. Jest to szczególnie ryzykowne, jeśli wystawca skorzysta z opcji podwojenia.

W przypadku emitentów, dodanie funduszu typu "sinking" pomaga firmom pożyczyć taniej i wciąż zaspokajać potrzeby inwestorów w zakresie maksymalnych zwrotów przy minimalnym ryzyku. W przypadku inwestorów niższe ryzyko braku spłaty oraz ochrona przed spadkiem wynikają z tego, że rentowności obligacji z zatapiającymi funduszami są często niższe niż rentowności podobnych obligacji bez zatonięcia funduszy.