Euro Panic: Co powinni teraz zrobić inwestorzy |

W 2003 roku moja żona przypadkowo pozwoliła, by nieoficjalny bankowy rachunek za 300 $ został nieopłacony. Nie było kwestionowane, że szpital nigdy nie zadał sobie trudu, by wysłać jej rachunek. Przez następne siedem lat nic o tym nie myśleliśmy.

Dwa miesiące temu kupiliśmy dom, a ta niezapłacona karta wróciła, by nas prześladować. Podczas gdy moje oceny kredytowe są świetne, pożyczkodawcy patrzą na najsłabsze ogniwo w łańcuchu - a jej niższa FICO podniosła naszą stopę procentową o 1/8 punktu. Krótko mówiąc, to 300 dolarów może kosztować nas tysiące.

Chodzi o to, że małżeństwo jest unią gospodarczą, w której jesteśmy pociągnięci do odpowiedzialności za działania naszych małżonków. W Europie Niemcy są poligamistą, który jest żonaty z 15 innymi krajami europejskimi. Nic dziwnego, że chciał przedwcześnie pozbyć się kawalerskich dni z deutschemark i powiedzieć "ja" do euro.

Według The Economist, ponad 150 najlepszych umysłów ekonomicznych w Niemczech poleca przystąpienie do euro do czasu, aż inne państwa członkowskie staną przeciwko deficytom i rozwiązują swoje zadłużenie. W przeciwnym razie Niemcy byłyby klejem, który musiałby utrzymać wszystko razem.

To było w 1 roku. Dzisiaj, bez wątpienia mówią "Ich habe es lhnen gesagt" - Powiedziałem ci tak.

W ostatnich miesiące, brak równowagi strukturalnej w euro stał się boleśnie oczywisty. Jako czytelnicy mojego biuletynu, Urząd EFS, przypomni sobie, postanowiłem, że zwrócę Walutowy Wymiar Euro Trust (NYSE: FXE) w marcu. Zaufanie we wspólnej europejskiej walucie od tego czasu całkowicie się rozwinęło (kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej na temat Urzędu EFF).

Przerażający spadek o 1 000 punktów w Dow w zeszły czwartek mógł zostać zaostrzony przez błędy techniczne, ale to wypadanie z Grecji miało początkujących inwestorów. Przywódcy w Atenach starali się wprowadzić surowe środki oszczędnościowe, aby wydawać się bardziej wiarygodni. Ale, jak wskazałem moim czytelnikom, Hiszpania i inni sąsiedzi, którzy wyrzucili finansową linię ratunkową, sami są w niebezpieczeństwie zatracenia.

Przewidywałem, że Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) podejmie dalszą interwencję i przyszedł zaledwie cztery dni później. kiedy przywódcy europejscy ułożyli razem 1 bilion dolarów na pakiet ratunkowy. Zgodnie z umową (mającą na celu stabilizację euro), 16 członków zgromadzi 572 miliardy dolarów, a MFW obiecał kolejne 325 miliardów dolarów - ogromną linię kredytów ratunkowych, które rozciągną się na kraje zakopane w gotówce pod stertami banknotów.

Najwyraźniej europejscy przywódcy w końcu doszli do bardzo amerykańskiego wniosku: działania mówią głośniej niż słowa. Odruchowa reakcja na rynkach dłużnych, kapitałowych i walutowych była ulga. Euro podskoczyło powyżej 1,30 USD, rentowności spadły, a akcje z Paryża do Frankfurtu przeskoczyły.

Zanim atrament na transakcji był suchy, wielu inwestorów pośpieszyło, by wskazać, że nie podaje się alkoholikowi sztywnego napoju - lub w tym przypadku shopaholi - nowa, błyszcząca karta kredytowa. Z chwilą, gdy rozgałęzienia utonęły, podniecenie szybko ucichło. W rzeczywistości euro zrezygnowało ze swojego zysku i powróciło tam, gdzie było przed ogłoszeniem umowy.

Niektóre aspekty pakietu są co najmniej łagodnie uspokajające. Europejski Bank Centralny podjął kontrowersyjną decyzję o zakupie obligacji skarbowych wyemitowanych przez kraje zadłużone, w istocie zabezpieczając swój kredyt. Powinno to zadowolić inwestorów instytucjonalnych, jednocześnie pozwalając PIIGS (Portugalii, Irlandii, Włochom, Grecji i Hiszpanii) stracić na wadze.

Niestety, nie robi nic, by zająć się rażącą nieodpowiedzialnością fiskalną, która spowodowała to wszystko. Państwa członkowskie powinny ograniczyć swoje deficyty do rozsądnego poziomu 3% PKB. Ale zasada ta została powszechnie zignorowana - widziałem więcej zębów w sprawie sankcji ONZ.

Dopóki te rozrzutne kraje nie nauczą się żyć w granicach swoich możliwości i nie będą wypełniać luk budżetowych (czy zwracacie uwagę na Waszyngton?), Dofinansowanie po prostu wzmacnia przekonanie, że szalejące wydatki mogą być kontynuowane bezkarnie.

Niezależnie od tego, czy jest to bezpośrednie udzielanie pożyczek, czy gwarancje kredytowe, istnieje duże ryzyko przekazania pustych czeków krajom, które są już głęboko przesadzone. Jest to gra o sumie zerowej - propozycje nie wyeliminują ani grosza długów, po prostu przenoszą je ze słabych krajów na silniejsze.

Faktem jest, że nie można poprzeć europejskich agend socjalistycznych, gdy dochodzi do gospodarczej produkcji az do zatrzymania. Nie wierz mi na słowo. Prezydent UE Van Rompuy powiedział, że najlepiej, "przy zaledwie 1% wzrostu, nie możemy już sfinansować naszego modelu społecznego". Niestety, nie ma łatwych rozwiązań.

Obywatele podkreślali, że posiadanie zunifikowanej waluty w różnych skarbcach i rządach doprowadziłoby tylko do kłopotów. Mają rację. Odpowiedzialni są teraz zmuszeni do wzięcia na siebie ciężaru odpowiedzialności za nieodpowiedzialnych; konkurenci płacą rachunek za niekonkurencyjne; produktywni niosą nieproduktywny.

# - ad_banner_2- # To nie jest łatwa pigułka dla podatników do przełknięcia.

Nic dziwnego, że wielu Niemców opowiada się za porzuceniem euro-statku - lub przynajmniej uczynieniem Grecji iść po desce. Ta skarga podnosi ważny punkt. Czy jeden kraj, który zaakceptowałby ciężkie ofiary, wypłaciłby miliardy, aby wyrównać inną, która przeleciała nad jej głową? Cóż, robi to, jeśli chce uratować euro.

Mówi się o ustanowieniu scentralizowanego systemu podatkowego i władzy budżetowej. Mam wątpliwości - jeśli dwie partie polityczne z tego samego kraju nie mogą osiągnąć konsensusu, w jaki sposób 16 różnych narodów okaże się oko w oko z kwestiami spornymi, takimi jak polityka podatkowa i alokacja dochodów z obligacji?

Na razie Europa będzie musiała wykonać o wiele lepszą pracę w zakresie nadzorowania swoich wytycznych finansowych. To nie będzie łatwe - wystarczy spojrzeć na zamieszki w Grecji. Co więcej, będą one wymagały płac w sektorze publicznym i obniżek emerytalnych oraz surowych podwyżek podatków. Te "anty-stymulujące" środki nie pomogą nic w anemicznym wzroście gospodarczym tego regionu.

Co gorsza, ostatnie obniżki ratingu sprawiły, że wiele krajów europejskich stało się trudniejsze (i bardziej kosztowne), aby wykorzystać rynki kapitałowe i pożyczyć pieniądze. Kryzys zadłużenia nie zostanie w najbliższym czasie uporządkowany - co oznacza, że ​​euro pozostanie pod presją.

Z drugiej strony, wszystko to spowodowało wzrost cen o blisko 1,240 USD za uncję. Ponieważ reputacja euro jako alternatywnej waluty rezerwowej jest teraz zaśmiecona, podejrzewam, że rządy rozładowują część swoich aktywów na rzecz czegoś nieco bardziej błyszczącego.