Definicja kupna i wstrzymania |

Co to jest:

Kup i trzymaj to strategia inwestycyjna, w ramach której inwestor posiada papiery wartościowe termin, niezależnie od krótkoterminowych wahań rynkowych.

Jak to działa (Przykład):

Załóżmy, że masz 100 000 $ do zainwestowania. W zależności od okoliczności, awersji do ryzyka, celów i sytuacji podatkowej, wkładasz 50 000 USD w akcje, 30 000 USD w obligacje, 10 000 USD w nieruchomościach i 10 000 USD w gotówce. Tak więc 50% portfela to akcje, 30% to obligacje, 10% to nieruchomości, a 10% to gotówka. W miarę upływu czasu zasoby w portfelu mogą wzrosnąć tak bardzo, że waga akcji wzrośnie z 50% do 70%, co w konsekwencji zmniejszy proporcję pozostałych klas aktywów w portfelu.

W tej sytuacji, inwestor może sprzedać część zapasów lub nabyć papiery wartościowe w innych klasach aktywów, aby przywrócić portfel do pierwotnej wagi (jest to często nazywane strategią ciągłego mieszania lub dynamiczną). Jeśli inwestor często przeważa nad portfelem, powiedzmy co trzy miesiące, wówczas inwestor ma angażować się w wyczucie rynku, taktyczne przydzielanie aktywów lub aktywne inwestowanie. W obu rodzajach podejść do ponownego zrównoważenia inwestor musi rozważyć, czy nakłady i dodatkowe koszty transakcji zwiększą zyski. Jeśli jednak inwestor zrezygnuje z przywracania równowagi portfela, faktycznie pozostawiając inwestycje, by zrobić to, co mogą, inwestor stosuje prawdziwą strategię kupna i utrzymania.

Strategia kupna i utrzymania nie jest całkowicie pasywna, ponieważ chyba że inwestor kupuje akcje funduszu indeksowego, musi aktywnie wybrać papiery wartościowe, w które inwestuje. Kupuj i trzymaj inwestorów, często opierając się na fundamentalnej analizie firmy odpowiedzialnej za bezpieczeństwo, takiej jak długoterminowa strategia rozwoju firmy, jakość jej produktów lub relacje firmy z zarządem przy podejmowaniu decyzji o kupnie lub sprzedaży. Jednak krótkoterminowe wahania, cykle koniunkturalne, inflacja i reakcje na nowe przepisy nie mają wpływu na inwestora typu buy-and-hold.

Z kolei aktywny inwestor często korzysta z analizy ilościowej i technicznej, w tym analizy współczynników, analizy wykresów giełdowych i innych miar matematycznych w celu ustalenia, czy kupić lub sprzedać. Horyzont inwestycyjny aktywnego inwestora może wynosić miesiące, dni, a nawet godziny lub minuty.

Dlaczego to ma znaczenie:

Warren Buffett i inni inwestorzy, którzy odnieśli sukces, preferują strategię kupna i utrzymania

Po pierwsze, wielu inwestorów opowiada się za teorią chodzenia losowego, która stwierdza, że ​​ceny papierów wartościowych są losowe i nie mają na nie wpływu przeszłe wydarzenia. Profesor ekonomii Princeton Burton G. Malkiel ukuł to pojęcie w swojej książce z 1973 roku "Random Walk Down Wall Street". Idea ta jest również określana jako słaba hipoteza efektywnego rynku. Główną ideą tej teorii jest to, że niemożliwe jest konsekwentne osiąganie lepszych wyników niż rynek, szczególnie w perspektywie krótkoterminowej, dzięki czemu strategia inwestowania "kupuj i trzymaj" jest najlepszym sposobem na maksymalizację zysków.

Po drugie, wielu ekspertów uważa to, co inwestor kupuje lub sprzedaje, jest ważniejsze niż wtedy, gdy je kupuje lub sprzedaje. Ponieważ wiele klas aktywów rośnie i spada razem, na ogólny zwrot portfela ma większy wpływ sposób alokacji portfela niż wybrane wybrane papiery wartościowe. Dobrze znane badanie przeprowadzone przez Brinsona, Hooda i Beebower z 1986 r. Potwierdziło, że 95% czasu, alokacja aktywów determinuje zyski portfela, a nie konkretne wybrane papiery wartościowe.

Po trzecie, strategia kupowania i utrzymywania jest często tańsza. Może on przynosić korzyści podatkowe, ponieważ IRS opodatkowuje długoterminowe zyski kapitałowe po niższej stopie procentowej niż krótkoterminowe zyski kapitałowe. Ponadto, strategia wymaga mniej w prowizjach handlowych i opłatach doradczych, które często zmuszają aktywnych inwestorów do wyższych wymagań w zakresie zwrotu, aby zrekompensować te dodatkowe koszty.