Book Club: James Owen Weatherall, "Fizyka Wall Street: Krótka historia przewidywania nieprzewidywalnych"

James Weatherall Public Lecture: The Physics of Wall Street

Krytycy często obwiniają wadliwe modele finansowe za kryzys finansowy, który rozpoczął się w 2008 roku. W rezultacie społeczeństwo oczerniało twórców modeli. W Fizyka Wall Street: Krótka historia przewidywania nieprzewidywalnych, University of California, Irvine Profesor James Owen Weatherall bada, jak fizycy na zawsze zmieniali finanse. Investmentmatome rozmawiał z Weatherallem Fizyka Wall Street, jego przemyślenia na temat kształtowania polityki i przyszłości modelowania finansowego.

Pomyślałeś o pomyśle na tę książkę w 2008 roku. Chociaż ta książka nie dotyczy kryzysu finansowego, opowiedz mi o napisaniu tej książki podczas burzliwego czasu na finanse.

Masz rację, że nie jest to książka o kryzysie finansowym z lat 2007-08, ale kryzys był z pewnością w tle, i to było częścią mojej motywacji do napisania książki. Jesienią 2008 roku, kiedy zacząłem o tym myśleć, właśnie kończyłem rozprawę doktorską z fizyki. Jak wiele osób w tamtym czasie, śledziłem wiadomości o upadku Lehman Brothers i rządowym ratowaniu AIG bardzo uważnie. Szczególnie uderzyło mnie to, co wydawało się być konsekwentnym tematem w prasie opisującym kryzys. W kółko czytałem, że w jakiś sposób "kwanty" odegrały pewną rolę. "Quantum", jak się dowiedziałem, jest skrótem od "ilościowego przedsiębiorcy" lub "ilościowego analityka". Są to ludzie, którzy używają dość wyrafinowanych modeli matematycznych, aby zrozumieć Wall Street. Wielu z nich ma doświadczenie w dziedzinach takich jak fizyka, matematyka lub informatyka, a modele, których używają, miały swoje korzenie w tych dziedzinach. I zasugerowano, że te modele w jakiś sposób zawiodły w 2008 roku.

W tamtym czasie było wiele moralizatorów i tych, którzy ci mówili. Krytycy sugerowali, że szaleństwem jest myślenie, że matematyka lub fizyka może pomóc zrozumieć złożone ludzkie przedsiębiorstwo, takie jak rynki finansowe. Ale myślałem, że to musi być coś więcej niż tylko to. Skąd pochodzą te modele? Co zamierzali zrobić i dlaczego mieliby

nikt nie spodziewał się, że zadziałają? To był naprawdę kryzys, który skłonił mnie do spróbowania zrozumieć historię, o której mówię w książce.

Wiele osób uważa, że kwanty były odpowiedzialne za kryzys finansowy. Jaką rolę powinny odgrywać modele finansowe w finansach?

Wydaje mi się, że modele finansowe są niezbędne dla nowoczesnego finansowania. Modele finansowe są mniej lub bardziej konieczne, aby banki i inwestorzy mogli handlować produktami finansowymi określonymi jako instrumenty pochodne, takimi jak opcje i futures. A instrumenty pochodne - mimo że są krytykowane przez cały czas - są w rzeczywistości dużą częścią funkcjonowania naszej gospodarki. Instrumenty pochodne pomagają firmom chronić się przed niepewnością, pozwalając im na bardziej efektywne wykorzystanie kapitału. Zatem modele są obecnie tylko faktem życia finansowego.

Prawdziwe pytanie dotyczy tego, jak powinniśmy myśleć o tych modelach, aby móc ich używać tak wiarygodnie, jak to tylko możliwe. Wydaje mi się, że historia robi wielką różnicę. Wielu specjalistów inwestycyjnych, którzy wiedzą o modelach finansowych, dowiedziało się o nich w podręczniku finansowym, gdzie często przedstawiane są jako zbiory równań, które mówią, w jaki sposób cena jakiegoś instrumentu zależy od różnych czynników, takich jak zmienność lub data wygaśnięcia. To, co jest tłumione w tych zabiegach, to fakt, że bardzo silne założenia dotyczące warunków rynkowych często odgrywają ważną rolę w wyprowadzaniu tych równań. Modele finansowe są przybliżeniami bardzo skomplikowanego świata. Te przybliżenia mogą być pomocne, jeśli użyjemy ich ostrożnie; ale jeśli nie użyjemy ich ostrożnie, lub nie będziemy zwracać uwagi na założenia leżące u podstaw naszych modeli, możemy wpaść w kłopoty. Jedną z rzeczy, których możemy się nauczyć z historii modelowania finansowego, są właśnie te założenia, które poczynili ludzie, którzy wpadli na te modele.

Tego rodzaju błąd dotyczący założeń odegrał dużą rolę w 2008 r. Zasadniczo model, który wielu inwestorów, banków, a nawet agencji ratingowych używało do wyceny produktów finansowych znanych jako CDO, sprawiał wrażenie, jakby produkty te były warte znacznie więcej niż okazały się warte. Kiedy zauważono niedopasowanie, wiele pieniędzy zniknęło z dnia na dzień, pozostawiając niektórych głównych graczy niewypłacalnych. (Jest to bardzo krótka historia upadku Bear Sterns, Lehman Brothers i ramienia produktów finansowych AIG.) Następnie wiele osób wskazało palcem na model, który niewłaściwie wyceniał te produkty - a nawet na kwanty, które zaprojektowały model. Wydaje mi się jednak, że to, co naprawdę poszło nie tak, polega na tym, że duże instytucje nadal stosowały określony model długo po tym, jak założenia stojące za nim stały się bardzo złe. To naprawdę nie powinno być zaskoczeniem, że model nie działał zbyt dobrze. Uważam, że najlepszą, najbardziej charytatywną interpretacją tego niepowodzenia w zmianie modeli jest to, że wielu ludzi, którzy używają modeli na co dzień, nie myśli zbyt mocno o założeniach, jakie robią te modele.

Krytycy modeli finansowych często twierdzą, że ludzie działają irracjonalnie, a modele finansowe są wadliwe. Co myślisz?

Myślę, że ten rodzaj krytyki jest krótkowzroczny.Po pierwsze, podczas gdy prawdą jest, że duża grupa modeli w finansach i ekonomii opiera się na założeniu, że ludzie zachowują się racjonalnie, to nie jest tak, że trzeba to zakładać, aby używać modeli matematycznych, a wiele modeli nie zrób to założenie. Ale tak na prawdę, ważniejsza kwestia dotyczy tego, czy możemy zrozumieć, kiedy inwestorzy nie są racjonalni i w jaki sposób. To jest coś, co ostatnio zostało niedawno zbadane w dziedzinie znanej jako ekonomia behawioralna. Naukowcy w tej dziedzinie chcą zrozumieć, jak naprawdę podejmujemy decyzje, i odkryli wiele systematycznych sposobów, w których nie działamy racjonalnie. Czasami krytycy matematycznego modelowania w finansach wymieniają ekonomię behawioralną jako powód do myślenia o matematyce i fizyce, które są bezużyteczne dla zrozumienia rynków, ale myślę, że to się cofa. Naprawdę, ekonomia behawioralna pokazała, w jaki sposób założenia niektórych modeli będą konsekwentnie zawieść - a tym samym, że powinniśmy unikać używania tych modeli. Ale wskazał także, w jaki sposób budować bardziej efektywne modele, które lepiej wyjaśniają to, co rozumiemy teraz na temat prawdziwego podejmowania decyzji przez inwestorów.

Wiele organów nadzoru finansowego nie rozumie narzędzi i instrumentów, które nadzoruje. Jak radzić sobie z tym problemem?

Regulatorzy finansowi, tacy jak ci, którzy pracują w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd oraz Komisji Handlu Towarami i Kontraktami Terminowymi, wydają się być przeszkoleni jako prawnicy, a nie ekonomiści czy matematycy. Oznacza to, że często są one słabo dostosowane do zrozumienia zarówno produktów sprzedawanych na niektórych rynkach, jak i strategii stosowanych przez wiele banków i funduszy hedgingowych w celu ich wymiany. A to prowadzi do problemów. Organy regulacyjne często są o kilka kroków za najnowocześniejszymi innowacjami finansowymi, więc nie mogą odpowiednio reagować na pojawiające się ryzyko systemowe.

Niektóre grupy, w tym SEC, podjęły ostatnio pewne wysiłki, aby temu zaradzić, zatrudniając więcej pracowników, a inne, takie jak Rezerwa Federalna, zawsze zatrudniały ekonomistów oprócz prawników. Może więc już zmierzamy w dobrym kierunku. Ale w pewnym sensie problemy przebiegają głębiej, niż tylko to, czy istnieją organy regulacyjne, które rozumieją, jak działa modelowanie instrumentów pochodnych. W tej sytuacji regulatorzy rynku zyskują nagłówki i pochwały za działania w zakresie egzekwowania prawa, a nie w tworzenie polityki. Z tego powodu grupy takie jak SEC wydają znacznie więcej swoich zasobów na handel z wykorzystaniem informacji poufnych, oszustwa i różnego rodzaju nadużycia, niż na zrozumienie, jak rynki ewoluują i próbują ustalać polityki, które minimalizują nowe ryzyko.

Jednym z przykładów, który wyraźnie to pokazuje, jest tak zwany Flash Crash z maja 2010 roku. Tego dnia rynki spadły o około 1000 punktów w ciągu minuty i tylko tak szybko się odbił. SEC zajęło prawie pięć miesięcy, aby dowiedzieć się, co się stało, głównie dlatego, że nie mieli nawet dostępu do drobnoziarnistych danych rynkowych, na których wielu przedsiębiorców opierało swoje decyzje. SEC wprowadziła następnie nowy system komputerowy o nazwie Midas, aby śledzić te dane w czasie rzeczywistym. Ale inwestorzy śledzili te dane od ponad dziesięciu lat, a dopiero po katastrofie SEC zaczęło to robić. Wydaje mi się, że musimy ponownie przemyśleć rolę organów regulacyjnych, tak aby pozostawały one poza najnowszymi wydarzeniami na Wall Street, zamiast przychodzić dopiero po kryzysach, aby dowiedzieć się, co poszło nie tak.

Jak włączyć więcej fizyków do badań ekonomicznych i tworzenia polityki?

Po pierwsze, powinienem powiedzieć, że jest wielu fizyków i matematyków, którzy już pracują nad badaniami ekonomicznymi. Mówię o niewielkiej części takich osób w książce, a te, o których mówię, dotyczą głównie finansów. Jest to trochę mylące: istnieje cały obszar badań znany jako "ekonofizyka", składający się z fizyków stosujących idee z fizyki do szerokiego zakresu problemów ekonomicznych. Wielu z tych osób miałoby wielki wkład w dyskusję na temat polityki gospodarczej. Ale teraz nie mają miejsca przy stole. Tak więc pierwszy krok jest dla regulatorów i bardziej tradycyjnych ekonomistów - którzy często pomijają podejścia heterodoksyczne, w tym także z innych dziedzin - aby uznać, że istnieje wielu badaczy, którzy mają do zaoferowania ważny wgląd i, co najważniejsze, nowe sposoby podejścia do problemów.

Dlaczego nie pracujesz na Wall Street?

Dlaczego miałabym? Mam wymarzoną pracę!

Czytaj więcej z Investmentmatome: