Czy dana osoba może korzystać z modelowania instytucjonalnego na poziomie osobistych emerytur i inwestycji?

Jim Hiles

Dowiedz się więcej o Jimie na naszej stronie Zapytaj doradcę

Jednym z największych i najbardziej wyrafinowanych "inwestorów" na świecie są emerytury lub fundusze emerytalne, które inwestują duże kwoty, aby zapewnić obiecaną korzyść dla grupy pracowników. Można argumentować, że używają najjaśniejszych umysłów i najbardziej zaawansowanych badań, aby pomóc im osiągnąć pożądane rezultaty.

Ogólnie rzecz biorąc, plany emerytalne inwestują ustaloną z góry kwotę potrzebną do sfinansowania obiecanej emerytury w określonym czasie. Plan musi obliczyć zdeponowaną kwotę i osiągnąć założoną stopę zwrotu, aby sfinansować "zobowiązanie" po osiągnięciu wieku emerytalnego. Jednak w ostatnim dziesięcioleciu zawirowań gospodarczych plany emerytalne musiały poradzić sobie z dwiema istotnymi kwestiami - większą zmiennością i niższymi wynikami inwestycji, niż zakładali. Ponadto ostatnie problemy gospodarcze utrudniają im zdolność do finansowania swoich przyszłych zobowiązań. Komitety inwestycyjne stosują metodę dopasowania lub modelowania zwaną "odpowiedzialnością za aktywa" w celu ograniczenia skutków niedociągnięć. "Odradzanie ryzyku" często wiąże się z przydzielaniem większego i większego odsetka obligacji. Pytanie, które teraz nasuwa myśl, brzmi: czy "ryzykowanie" prowadzi nas w niewłaściwym kierunku, biorąc pod uwagę manipulację fiskalną, która ma miejsce na skalę globalną?

Wyzwanie polega na tym, że wcześniejsze modele wykorzystywały statyczne założenia oparte na symulowanych powrotach z przeszłości. Portfel musi się zmienić, aby spełnić zobowiązania, a komitety planowe niechętnie to robią. Czy dopasowanie pasywów aktywów będzie działać na dzisiejszym rynku? I w jaki sposób to myślenie może być przydatne dla indywidualnego inwestora?

Zacznijmy od podstaw. Co to jest dopasowanie odpowiedzialności za aktywa? Po prostu dopasowujemy składnik aktywów, aby zapłacić za przyszłe zobowiązanie.

Co to jest zmniejszenie ryzyka? De-risking to po prostu wprowadzanie zmian w zestawie alokacji (zwiększanie obligacji w stosunku do akcji), gdy zbliżamy się do posiadania w pełni finansowanego planu lub wymaganej kwoty do przejścia na emeryturę. Ta "ścieżka schodzenia" może być rzutowana i zarządzana w celu oceny postępów i prawdopodobieństwa sukcesu.

Jako racjonalni planiści emerytalni, jednostka powinna postrzegać dochód emerytalny (swoją finansową przyszłość) jako przyszłe zobowiązanie, a nie tylko marzenie o byciu na plaży. Osobiste fundusze emerytalne powinny być postrzegane jako dług podobny do zobowiązania emerytalnego; dług wobec nas, który musimy zapłacić. Jak na ironię, mniej z nas będzie miało nawet emerytury, więc osobiste modelowanie jest jeszcze ważniejsze. Z pewnością możemy przyjąć założenie, że powinniśmy ustanowić nasz model "osobistej odpowiedzialności majątkowej", stosując podobne instytucjonalne założenia dotyczące ryzyka, zwrotu i kosztu programów emerytalnych.

Modelowanie odpowiedzialności aktywów wykorzystuje bazującą na regresji symulację opartą na Monte Carlo w celu generowania przyszłościowych rozkładów alokacji inwestycji w oparciu o długoterminowe zwroty z tytułu ryzyka. W przypadku inwestycji opartych na zobowiązaniach ustala się kwotę (lub zobowiązanie) w oparciu o przyszłe potrzeby w zakresie przepływów pieniężnych. Ten finansowy cel jest najważniejszy dla planów emerytalnych. Jednak przy inwestowaniu dla jednej osoby w porównaniu z danymi statystycznymi w dużej grupie osób, kwota ta jest trudniejsza do ustalenia.

Najprostszym sposobem wyjaśnienia ścieżki schodzenia na emeryturę jest myślenie o historycznym zwrocie z ryzyka zwrotu z akcji do obligacji. Zasadniczo zaczynasz od długiego horyzontu czasowego, a zatem wyższej alokacji na akcje. Kiedy wartość osiąga pewną kwotę (nie wiek), ryzyko "zmniejszenia bieżącej pozycji" maleje, zmniejszając akcje i zwiększając obligacje. Prawdopodobieństwo trafienia w cel związane ze zmiennością zwrotów jest niższe w przypadku akcji (prawdopodobieństwo trafienia w cel nazywa się błędem śledzenia). Dlatego redukcja ryzyka powinna poprawić błąd śledzenia.

Proces usuwania ryzyka obejmuje prognozowanie w celu poprawy prawdopodobieństwa (podkreślając prawdopodobieństwo, a nie przewidywalność). Kiedy ryzykujesz swoją drogę do kwoty potrzebnej do sfinansowania zobowiązania, możesz podążać ścieżką schodzenia do inwestowania na emeryturę kapitałową. Rosnąca liczba obligacji obniża błąd śledzenia, a Ty przechodzisz z wysokiego do niskiego ryzyka. A może masz?

A może świat inwestycji zbytnio się zmienił do modelowania w oparciu o ostatnie wydarzenia?

Koncepcja eliminowania ryzyka zakłada zwiększenie alokacji obligacji. Prowadzone są badania zwiększające wykorzystanie dłuższych amerykańskich obligacji skarbowych i długoterminowych obligacji amerykańskich do alokacji obligacji ryzyko związane z czasem trwania. W świecie manipulacji fiskalnej, ile ryzyka wiąże się z inwestycjami tradycyjnymi w obligacje i czy naprawdę ryzykujesz pułapką, w której zostajesz uwięziony w anomaliach stóp procentowych?

A co jeśli w twoim finansowaniu wystąpi deficyt? Masz dwie możliwości, przyczynić się więcej lub podjąć większe ryzyko. To wydaje się być przesłaniem, które Fed nam teraz przekazuje, prawda? Ale mogą również drukować kontrybucje (pieniądze), a większość osób może drukować własne lub mają trudności w zwiększaniu ich składek.

Jednym ze sposobów radzenia sobie z osobistym dopasowaniem odpowiedzialności za aktywa emerytalne jest sprawdzenie twojegoosobista ścieżka schodzenia i zakwestionować obecne założenia oparte na nieregularnych i nieznanych środowiskach rynkowych. Nie możemy przewidzieć przyszłości, ale wiemy, że testy warunków skrajnych mogą pomóc w odpowiednich zmianach w alokacji aktywów. Odradzanie ryzyk dzięki modelowaniu odpowiedzialności aktywów może zwiększyć prawdopodobieństwo uzyskania lepszych wyników dzięki aktywnemu zarządzaniu ścieżką schodzenia.Musisz jednak również zrozumieć, co ryzykujesz, aby nie przegapić swojego osobistego pasa startowego.

Referencje: Glide Path ALM. Autorzy: Kimberly Stockton and Anatoly Schtekman, 2012 Vanguard Research paper dostępne na Vanguard.com.glidepathalm