Jak ona zamknęła książki o zadłużeniu MBA za 3½ roku

Erica Gellerman w Londynie (fot. Michelle Wildman Photography)

Erica Gellerman wiedziała, że ​​zdobycie tytułu Master of Business Administration doprowadzi do zadłużenia, ale uznała to za godny kompromis za szansę na nową, satysfakcjonującą karierę.

Jednak nawet po ukończeniu Fuqua School of Business Duke University w 2012 roku i wyniesieniu swojej wymarzonej pracy marketingowej do Los Angeles, nie mogła przestać obsesyjnie myśleć o pożyczce studenckiej w wysokości 120 000 $.

Stres wzmógł się, gdy wraz z mężem przeniosła się do Wielkiej Brytanii na swoją pracę. W tym momencie połączyli swoje finanse, ale chciała zachować wyłączną odpowiedzialność za spłatę pożyczek. Po znalezieniu pracy za granicą zdecydowała się na bardziej agresywne podejście, skracając swój plan spłaty z 10 do 3½.

Dziś Gellerman jest niezależnym konsultantem marketingowym i założycielem The Worth Project, strony oferującej praktyczne doradztwo finansowe. Mieszka w Londynie z mężem i dwumiesięcznym synkiem.

Zapytaliśmy ją, jak tak szybko pozbyła się swojego długu, dlaczego refinansowanie zrobiło ogromną różnicę i jaką radę podzieliłaby się z tymi, którzy zastanawiają się nad szkołą biznesu. (Ten transkrypt został lekko zmodyfikowany dla jasności i długości.)

Gellerman, powyżej, ukończył z tytułem MBA w Duke's Fuqua School of Business. (Zdjęcie dzięki uprzejmości Erica Gellerman)

Dlaczego zdecydowałeś się na MBA?

Byłem dyplomowanym publicznym księgowym, który wyszedł z undergrad. Bardzo podobała mi się firma i ludzie, z którymi pracowałem, ale wiedziałem, że nie jest to właściwa ścieżka kariery dla mnie. Zdecydowałem, że chcę rozpocząć marketing, w szczególności zarządzanie marką.

Wiedziałem, że mogę albo pójść do szkoły biznesu i natychmiast uzyskać pracę w zarządzaniu marką, albo mogę ponownie rozpocząć karierę i szukać pozycji wyjściowej w marketingu. Z początku próbowałem tego drugiego, ale miałem niedługo. Był rok 2009, kiedy zacząłem szukać, więc nie był to najlepszy rynek pracy.

Zrobiłem krok do tyłu i porównałem początkowe zarobki marketingowe z wydatkami na szkołę biznesową i otrzymałem wyższą pensję. Ważenie tych opcji doprowadziło mnie do szkoły biznesu.

Jaka była twoja sytuacja finansowa przed szkołą biznesu?

Powiedziałbym, że podejmowałem dobre decyzje finansowe, ale nie najlepsze. Na przykład miałem szczęście ukończyć uniwersytet publiczny i nie mieć długów. Żyłem w moich środkach i oszczędzałem, co mogłem. Powiedziawszy to, nie zainwestowałem tak dużo, jak powinienem, gdy byłem we wczesnych latach dwudziestych. Nie rozumiałem, na czym polega inwestowanie, więc nie ustawiłem się w najlepszy sposób.

Erica Gellerman z mężem Jordanem. (Zdjęcie dzięki uprzejmości Erica Gellerman)

Co stało się z twoją karierą i życiem osobistym po ukończeniu szkoły?

Przeprowadziłem się do L.A. i pracowałem dla Procter & Gamble w zarządzaniu marką, co było zadaniem, które miałem nadzieję uzyskać. Pracowałem tam przez dwa lata, a potem praca mojego męża przeniosła nas do Londynu. Ja i mój mąż pobraliśmy się. Pamiętam, jak płakałem do mamy i mówiłem jej: "Kradnę pieniądze." Najgorsze było to, że czułem, jakbym znokautował związek. Mój mąż i ja byliśmy razem od wczesnej młodości, a on także chodził do szkoły biznesu w Duke.

Zrobił program wykonawczy i był w stanie skłonić swojego pracodawcę do sponsorowania większości pożyczek studenckich. Więc obaj ukończyliśmy studia z Duke MBA, ale miałem sześć liczb zadłużonych, a on prawie nie miał. To na pewno przywabiło mój umysł.

Dlaczego zdecydowałeś się przyspieszyć wypłatę długu?

Mój początkowy plan płatności wynosił 1500 USD miesięcznie przez 10 lat, a pierwszy rok był w porządku. Ale zacząłem zadawać sobie pytanie: "Co, jeśli chcę kiedyś spróbować różnych możliwości kariery? Co się stanie, jeśli mój mąż dostanie pracę, która płaci mu mniej? Co się stanie, jeśli chcemy kupić dom lub mieć dzieci? "Największą przeszkodą były zawsze moje ogromne pożyczki, które w tym czasie kosztują więcej niż mój czynsz.

Widziałem to, utrzymując nas na pozycjach, na których nie chcieliśmy być. Po roku spłaty pożyczek, zdecydowałem, że nie chcę, aby zajęło to 10 lat, więc zacząłem bardziej aktywnie działać.

Refinansowanie było dużą pomocą?

Tak. Moja stopa procentowa była absurdalna - była to stopa mieszana wynosząca około 7,5%. Kiedy patrzyłem, ile płacę w odsetkach co miesiąc, nie robiłem krzywdy na pożyczkach. To było frustrujące, płacić 1500 $ miesięcznie i nie ma na to wiele do pokazania.

Nie wiedziałem wtedy zbyt wiele o refinansowaniu. Trzeba było trochę badań, aby dowiedzieć się, jakie stawki powinienem szukać. Wiedziałem tylko, że refinansowanie było opcją, a to oznaczało rezygnację z pewnych korzyści federalnych, takich jak odroczenie, gdybym stracił pracę, ale nie byłem tak zaniepokojony utratą ochrony przed odroczeniem, jak byłem z tym, ile płaciłem w zainteresowanie każdego miesiąca.

Kiedy refinansowałem, miałem możliwość refinansowania przez pięć lub dziesięć lat, a było mniej więcej w tym samym czasie, gdy otrzymałem podwyżkę w pracy. Zobaczyłem, że refinansowanie na pięcioletnią kadencję nie będzie dużo większe niż przy płatnościach miesięcznych niż 10, a przy moim nowym podwyższeniu zdałem sobie sprawę, że mogę to zrobić. Refinansowanie dość znacząco obniżyło moje miesięczne płatności.

" WIĘCEJ: Dowiedz się więcej o refinansowaniu kredytów studenckich

Co jeszcze zrobiłeś, aby szybciej spłacić pożyczki?

Wynegocjowałem moje premie za podpisanie dwóch firm, w których pracowałem, w tym jednego w Londynie, i za każdym razem kładłem cały bonus na moje pożyczki.

Erica Gellerman trzyma swojego syna, Henry'ego. (Zdjęcie dzięki uprzejmości Erica Gellerman)

Czy wprowadziłeś inne zmiany stylu życia?

Prawie sprawiłem, że była to gra. Pewnego razu stałem w kolejce w Target, żeby sprawdzić około 60 $ rzeczy, na których mógłbym żyć. Odłożyłem te rzeczy i zamiast tego zrobiłem 60-procentową wypłatę pożyczki. Mógłbym konsekwentnie ważyć moje dodatkowe wydatki i zadawać sobie pytanie: "Czy to sprawia, że ​​jestem szczęśliwszy niż spłacanie pożyczek?" Może to być tak proste, jak rezygnacja z klasy spinów i postawienie tych 25 dolarów na moją pożyczkę. Wszystkie te niewielkie dodatkowe płatności znacząco się zwiększyły. Pomógł mi zerwać z bezmyślnym nawykiem wydatków.

W jaki sposób doradzałbyś innym w sprawie długu szkolnego lub studenckiego?

Jeśli chodzi o szkołę biznesową, była to dla mnie właściwa decyzja, ale nie sądzę, żeby była odpowiednia dla wszystkich. Jeśli nie wiesz, co chcesz zrobić później, nie jest to najlepsze miejsce, aby wydać sześć liczb. Jest wiele sposobów na zmianę kariery zawodowej bez pójścia do szkoły biznesu.

Dla każdego, kto boryka się z zadłużeniem z tytułu pożyczek studenckich, jedną z najlepszych rzeczy, które zrobiłem, było podzielenie kwoty na mniejsze miesięczne płatności, co sprawiło, że było o wiele mniej przytłaczające. Gdybym patrzył na pełną kwotę, zostałbym sparaliżowany. Złam to i skup się na mniejszych rzeczach. Zawsze miej oko na to, co robisz. Negocjowanie moich premii było najlepszą rzeczą, jaką zrobiłem. Upewnij się, że zarabiasz na to, na co zasługujesz.