Czym są wojny walutowe i czy teraz jesteśmy w jednym?

Czym jest wojna walutowa i czy teraz na nią patrzymy?

Prawdopodobnie było to nieuniknione: Japonia, Wielka Brytania, strefa euro, a teraz Stany Zjednoczone znajdują się pogrążone w lawinach długu. Według danych Międzynarodowego Funduszu Walutowego w Wielkiej Brytanii zaciągnięto długi odpowiadające ponad 82 procentom produktu krajowego brutto. Unia Europejska jako całość pożyczyła równowartość 90 procent jej PKB. Dług USA przekroczył niedawno próg 100 procent. Oznacza to, że cała produkcja ekonomiczna każdego mężczyzny, kobiety i dziecka w Stanach Zjednoczonych zajęłaby jeden rok, aby spłacić wszystko, co pożyczyliśmy. Tymczasem całkowity dług publiczny rządu Japonii wynosi aż 230 procent.

Powszechny dług na zachodzie

Nadzieją pożyczkobiorców netto jest ogólnie to, że pożyczanie będzie finansować wzrost gospodarczy, a wzrost będzie przewyższał odsetki od pożyczonych pieniędzy. Ale mimo że stopy procentowe są wyjątkowo niskie na całym rozwiniętym Zachodzie, wzrost jest trudny do zdobycia - o czym świadczy rozczarowujące, negatywne ogłoszenie przez USA^th kwartał 2013 r.

Zachodnie mocarstwa mają trudności z spłaceniem długu przez podniesienie podatków. Francuzi domagali się od bogatych środków 75 procent podatku od konfiskaty, co spowodowało, że kapitał zaczął pędzić do wyjścia. Gerard Depardieu słynnie odsunął się - ale dołączył do niego tysiące innych zamożnych Francuzów.

Zatem problemy z długiem publicznym są odporne na podwyżki podatków jako rozwiązanie. Konserwatyści oczywiście twierdzą, że podwyżki podatków są częścią problemu.

Więc jeśli nie możesz wydostać się z długów i nie możesz opodatkować swojej drogi z długów, co pozostało?

Konkurencyjna dewaluacja w miejscu pracy

Konkurencyjna dewaluacja występuje, gdy każdy kraj pracuje, aby zalać rynek własną walutą, aby była tańsza w stosunku do innych walut. W ten sposób możesz pożyczyć duże pieniądze, a następnie spłacić je tanimi.

Wszystkie rzeczy są równe, kraje będące dłużnikami netto chcą, aby ich waluty były tanie, ponieważ ich obsługa długów staje się bardziej przystępna. Rzeczywiście, to właśnie w ten sposób Niemcy spłacili swoje zadłużenie po II wojnie światowej: doprowadziło to do absurdalnego nadania deutschemark i spłacenia wartości nominalnej długu. Kraje kredytujące, z drugiej strony, chcą, aby waluty swoich kredytobiorców pozostały mocne.

Kraje, które najbardziej mogą zyskać na konkurencyjnej dewaluacji, mają najwyższy poziom długu na jednostkę PKB.

Patrzymy na ciebie, Japonia. Wykres przedstawiony tutaj przez stratega DailyFX wyraźnie pokazuje gwałtowny wzrost zainteresowania jenem w ciągu ostatnich kilku miesięcy. To oznacza, że ​​spekulanci obstawiają jena jeszcze bardziej spadającego - wydarzenie, które może stać się samospełniającą się przepowiednią. Zwłaszcza jeśli Bank Japonii to zrobi. Bank Japonii od wielu lat debatuje nad walutą, utrzymując stopy procentowe na poziomie niewiele wyższym od poziomu dla inwestorów.

W chwili pisania tego japońskiego jena dochodzi do 12 kolejnych cotygodniowych spadków w stosunku do dolara, najdłuższego tego typu od ponad 40 lat. Pozostałe azjatyckie gospodarki zaczynają dostrzegać - i ciąć własne waluty, aby się chronić. Korea, nie chcąc stracić ważnej firmy produkcyjnej w Japonii, sięgnie po dźwignię wywrotki. Jeśli tak się stanie, Chiny prawdopodobnie pójdą w ich ślady w wielkim gospodarczym ćwiczeniu ilustrującym dylemat więźniów.

USA przeciwko chińskiej wojnie walutowej?

Tymczasem Chiny sprzeciwiły się polityce Rezerw Stanów Zjednoczonych w zakresie luzowania ilościowego. Innymi słowy, wspieranie gospodarki USA poprzez kupowanie ogromnych sum, nie tylko w skarbcach, ale także kłopotliwe pule hipoteczne i inne rodzaje strukturyzowanego długu.

Znaczna część tego długu była utrzymywana przez rynek azjatyckich rynków wschodzących. Historycznie azjatyckie gospodarstwa domowe nie konsumują zbyt wiele w porównaniu z mieszkańcami Zachodu. Zamiast tego generalnie przekazują swoje nadwyżki w azjatyckich bankach, które z kolei pożyczają je na swój największy i najbardziej gotowy rynek: Zachód.

Chiński minister spraw zagranicznych Zhu Guangyao ostrzegł w 2010 r., Że obecna runda luzowania ilościowego przyniesie około 10 miliardów dolarów "gorących pieniędzy" płynących przez azjatyckie gospodarki wschodzących rynków, takich jak parskać kokainę - potencjalnie zakłócając mniejsze gospodarki w całym region.

Ponadto trwałe obniżenie wartości dolara amerykańskiego kosztowałoby chińskie miejsca pracy. Czemu? Ponieważ eksport stanowi ostatnio od 31 do 35 procent chińskiej gospodarki. Oni robią iPhone'ów, których kupują iPhone. Spadający dolar zwiększyłby koszt chińskiego eksportu do amerykańskich nabywców i spowodowałby, że amerykańskie towary stałyby się tańsze w Chinach. To jest dobre dla amerykańskich producentów.

Wszystkie inne rzeczy są równe, przepływ pracy idzie do słabnącej waluty, a nie do wzmacniającej.

I to jest sedno argumentacji. Kiedy rządy dopuszczają osłabienie lub umocnienie ich walut, jest to naprawdę walka ze skrawkami stołu. Słaba waluta to przede wszystkim zachowanie miejsc pracy w przemyśle wytwórczym. Kto naciska na tanie waluty? Producenci, członkowie związku i pożyczkobiorcy netto. ZA słaby polityka walutowa jest w istocie polityką prorodzinną, pro-pracowniczą.

Chiny podjęły działania odwetowe wobec USA.Potencjalnie inflacyjna polityka monetarna banku centralnego poprzez sprzyjanie własnej walucie od dolara - i pozwalanie jej spadać. Stany Zjednoczone zagroziły formalnym nazwaniem Chin "manipulatorem walutowym" (chociaż administracja Obamy nie dopuściła się tego środka, zamiast tego po prostu nazwała "Renminbi" znacznie zaniżona).

Jeśli wystarczająco dużo krajów azjatyckich dewaluuje swoje waluty, by osiągnąć masę krytyczną, istnieje niebezpieczeństwo, że cały blok ASEAN może wpaść w spiralę żebraka-sąsiada - może wybuchnąć wojna walutowa, a każde państwo zaangażowane będzie działać żebra każdego innego gracza, dewaluując jego własną walutę.

Jak chronić się przed wojną walutową

Istnieją dwie sztuczki, aby chronić się przed możliwością wojny walutowej. Pierwszym jest trzymanie się twardych aktywów, których nie można zdewaluować. Na przykład nieruchomości, metale szlachetne, towary i papiery wartościowe, które są z nimi powiązane. Bez względu na to, jak daleko oddadzą walutę, prawdziwe aktywa, takie jak te, zachowają swoją wartość. Ich wartość zostanie jeszcze dokładniej podzielona dzięki mniejszym i mniejszym jednostkom walutowym.

W przypadku instrumentów dłużnych można zrobić kilka rzeczy: Kupuj obligacje w krajach, które nie są prawdopodobnie wciągnięte w wojnę walutową. Oznacza to, że twoje aktywa są denominowane w silnych walutach w krajach, które zwiększają swoje waluty, zamiast je osłabiać. Możesz także śmiało inwestować w kierowcę ochrony przed inflacją, jeśli kupujesz renty. To pomoże złagodzić cios, jeśli wojna walutowa doprowadzi do inflacji.