Emerytury państwowe i plany określonych składek

Wyższe emerytury dla rocznika 1953

Kiedy większość z nas myśli o słowie "emerytura", kojarzymy je z gwarantowanym minimalnym dochodem z emerytury za życia pracownika lub wspólne okresy życia pracownika i jego małżonka. Terminem technicznym dla tego rodzaju emerytury jest "określony zasiłek". Oznacza to, że świadczenie jest określone w planie, a aktuariusze, którzy go prowadzą, dostosowują się i próbują przekonać sponsora rządowego lub korporacyjnego do wniesienia wystarczającego wkładu, aby sfinansować obiecane korzyści.

Teoretycznie jest to bardzo wydajny i sprawiedliwy system: jego koszty administracyjne są niewielkie, ponieważ nie ma oddzielnych kont do utrzymania - wszystko idzie w jedną pulę kapitału. Co więcej, chroni pracowników przed wzlotami i upadkami giełdy. W praktyce jest to bardzo dobre, ponieważ niewielu pracowników jest również bardzo dobrymi inwestorami. Rzeczywiście, studia po studiach pokazują, że przeciętny człowiek znacznie słabiej radzi sobie ze zwrotami uzyskiwanymi przez profesjonalnych menedżerów pieniężnych i plany emerytalne. Jest to ważne, ponieważ nawet 1 lub 2-procentowy niedobór w porównaniu do poziomu podstawowego, zreplikowany w ciągu 30-letniej kariery zawodowej, może oznaczać różnicę dziesiątków tysięcy dolarów w akumulacji bogactwa.

Co ważniejsze, ponieważ tradycyjne emerytury są wypłacane w formie renty dożywotniej lub dożywotniego strumienia dochodów, uczestnicy systemu emerytalnego są chronieni przed druzgocącą wadą ryzyka długowieczności: Pozostawieni samym sobie, zabraknie znaczącej liczby emerytów. pieniądze, zanim skończy im się bicie serca. Tymczasem ich sąsiad w systemie o zdefiniowanym świadczeniu nie ma takiego zmartwienia: on lub ona będzie otrzymywać miesięczne dochody tak długo, jak długo emerytura pozostanie wypłacalna. W przypadku załamania się funduszu emerytalnego, quasi-rządowa agencja, Pension Benefit Guaranty Corporation, przystępuje i zarabia co najmniej minimalny wkład. Pracownik może zatem nie mieć dużej elastyczności w wyborze swoich dochodów, ale nie musi też martwić się o posiadanie Nie dochód.

Problem polega oczywiście na tym, że zarówno rządy, jak i korporacje mają zabawny sposób na niedofinansowanie tych emerytur w odpowiedni sposób. Rezultatem jest powszechny, ogólnopolski kryzys w zakresie funduszy emerytalnych, który już zaczyna zmusić miasta do sądu upadłościowego. Pozostałe emerytury wypłacają na razie bieżące świadczenia, ale ich całkowity majątek nie jest nawet na tyle bliski, aby wypłacić wszystkie obiecane świadczenia przyszłym pracownikom. CalPERS, fundusz emerytalny stanu Kalifornia dla pracowników państwowych i dla pracowników w tysiącach urzędów miejskich, ma deficyt sięgający 100 miliardów dolarów. Oznacza to, że wartość bieżąca netto wszystkich planów przynosi korzyści, a spodziewane korzyści dla nowych członków są o 100 miliardów wyższe niż wartość aktywów planu. Coś, prędzej czy później, będzie musiało dać.

Ale Kalifornia ma towarzystwo. Rzeczywiście, nie jest to nawet najgorsze: sfinansowane tylko z 24 procent oczekiwanych zobowiązań, plan emerytalny w Illinois jest najbardziej niedofinansowanym planem w kraju - w wysokości 287 miliardów dolarów. Plan Connecticut jest finansowany w 25 procentach, plan Kentucky'ego wynosi 27 procent, a Mississippi, New Hampshire i Alaska są finansowane tylko w 30 procentach.

Rhode Island, stosunkowo niewielki stan około 1 miliona ludzi, była w związkach. Jego emerytura została niedofinansowana o około 51 procent w 2010 roku - co oznacza, że aktywa programu wystarczyły na pokrycie 49 procent oczekiwanych korzyści.

Jednak Zgromadzenie Ogólne stanu Rhode Island przeszło kilka istotnych reform w 2011 r., Poprzez ustawę o zabezpieczeniu emerytalnym, które mogą zostać przyjęte przez inne państwa w przyszłości.

Aby to ująć, fundusze emerytalne sektora prywatnego finansowane z czegokolwiek poniżej 80 procent zobowiązań są uważane za "zagrożone" i podlegają bliższej analizie ze strony organów nadzoru i Pension Benefit Guaranty Corporation.

Aby rozwiązać ten problem, stan Rhode Island wprowadził następujące reformy:

Model czysto zdefiniowanego planu został zniesiony. Zamiast tego, Rhode Island uchwalił plan "hybrydowy", który obejmował mniejszą określoną korzyść, tradycyjny plan emerytalny i plan określonych składek, podobny do 401 (k) s, 403 (b) s oraz federalny plan oszczędzania oszczędności. W tym planie świadczenia są funkcją tego, co pracownicy wnoszą do nich, i zwrotów z tych inwestycji.
Pracownicy będą teraz musieli wnieść znacznie więcej na poczet własnej emerytury.
Ponieważ zdefiniowana część planu jest mniejsza, aktuarialnie potrzebne składki są mniejsze w przyszłości. Łatwiej jest podatnikowi z Rhode Island sfinansować mniejszy plan na 100 procent niż duży. Zwolennicy planu zauważyli również, że świadczenia są bardziej przenośne dla pracowników, którzy przechodzą na inne stanowiska przed przejściem na emeryturę.
Wiek emerytalny został podniesiony do 67 lat dla nowych pracowników i dla wszystkich, którzy nie zostali jeszcze nabyta. Pracownicy, którym przyznano uprawnienia, otrzymywali kredyty na podstawie stażu pracy, ale w żadnym przypadku pracownik nie byłby uprawniony do pełnej emerytury przed ukończeniem 59 lat. Jednak plan pozwala na obniżenie świadczeń, jeśli pracownik przejdzie na wcześniejszą emeryturę.
Rhode Island zawiesił także podwyżki COLA, dopóki aktywa programu nie osiągną co najmniej 80 procent w pełni finansowanych. Tymczasowe podwyżki będą wypłacane co pięć lat, w oparciu o zwroty z inwestycji, zgodnie z Institute for Illinois Fiscal Sustainability.

Związki pracowników publicznych nie obchodziły tego planu i narzekały gorzko. Ścieżka, którą Rhode Island wybrała do realizacji, również nie jest pozbawiona niezwiązanych z Unią krytyków. Ale po prostu, mijając, plan zmniejszył niefinansowane zobowiązanie o około 2,7 miliarda dolarów, a plan natychmiast został sfinansowany - w odniesieniu do aktuariuszy - do 59,8 procent oczekiwanych zobowiązań. To duży skok od poziomu 48 procent, od którego zaczęli.

W całym kraju, niedofinansowanie emerytalne dla 3500 planów rządowych w całym kraju eksplodowało do 4,1 biliona dolarów. Jak omówiliśmy w poprzedniej kolumnie, samo miasto Detroit ma deficyt aż 3,5 miliarda dolarów - stąd ich bankructwo. Bez możliwości podnoszenia podatków bez narażania prowadzenia biznesu na bardziej stabilne jurysdykcje, opcje rządowe i samorządowe zawężają się szybko. Dalsze reformy w żyłach Rhode Island są niemal pewne - realia fiskalne połączą się z rozdziałem 9 przepisów dotyczących bankructwa, aby jeszcze bardziej bolesne reformy dla nich w dół.

Centrum Polityki Illinois już obejmowało przejście do modelu o zdefiniowanej składce jako jedyny sposób na rozwiązanie tak dużego deficytu. Tak, dochody emerytalne dla wszystkich tych pracowników państwowych muszą skądś pochodzić. Zgodnie z czysto zdefiniowanym planem składek, przyszli pracownicy będą musieli sfinansować go samodzielnie - i ponosić ryzyko niedostatecznych wyników rynkowych jako jednostek, co może być katastrofalne dla niektórych, którzy dokonują złych wyborów inwestycyjnych. Strasznym wyborem, z którym borykają się pracownicy, jest przejście z systemu, w którym teoretycznie gwarantowany jest ich dochód emerytalny (do momentu bankructwa, ponieważ pracownicy Detroit uczą się teraz) i taki, w którym ich dochód nie jest gwarantowany.

Czytaj więcej z Investmentmatome: