Co powinieneś wiedzieć o inwestowaniu po "The Big Short"

Autor: Martin Weil

Dowiedz się więcej o Martinie na Investmentmatome's Ask an Advisor

Wielu moich klientów powiedziało mi, że byli oszołomieni do punktu wstrętu przez nieetyczne zachowanie bankowe przedstawione w filmie "The Big Short", potężnym filmie o kryzysie pożyczek subprime i wynikającym z niego krachu finansowym z 2008 roku. To szczere, zakulisowe spojrzenie na Wall Street, znacznie bliższe rzeczywistości niż efektowna wersja typowo przedstawiana przez Hollywood.

Opowieść o niewłaściwym postępowaniu opowiedziana w "The Big Short" powinna być już starą wiadomością, jakieś siedem lat później. Jednak to spóźnione uznanie przez tak wielu moich klientów - z pewnością wykształcona grupa - sugeruje, że nie było odpowiedniego zamknięcia tego smutnego rozdziału w historii finansowej Ameryki.

Wobec braku publicznego rozrachunku z zachowaniem, które spowodowało kryzys finansowy, moi klienci są zrozumiale sfrustrowani, a nawet źli. Tak im mówię.

Rola dźwigni

Po pierwsze, większość moich klientów chce wiedzieć: czy banki naprawdę zachowywały się tak nieetycznie w latach poprzedzających kryzys?

Nie ma wątpliwości, że banki komercyjne i inwestycyjne, firmy ubezpieczeniowe (w szczególności AIG), Fannie Mae i Freddie Mac, agencje ratingowe i Kongres (pod przewodnictwem zarówno prezydenta Clintona, jak i Busha), pozwoliły systemowi finansowemu rozpocząć niekontrolowaną ekspansję dźwignia finansowa - czyli wykorzystanie długu do dokonywania inwestycji.

Kiedy rynek inwestycji związanych z kredytami hipotecznymi nie powiódł się, instytucje, które podjęły ryzyko rynkowe poprzez nadmierne zadłużenie, zostały zbankrutowane. Fala bardzo dużych niepowodzeń instytucjonalnych zdominowała globalny system finansowy, doprowadzając go na krawędź ruiny.

To nie chciwość ani głupota ze strony pojedynczego gracza lub zestawu graczy, które uwolniły falę przypływów. Chciwość i głupota powtarzają się przez całą naszą historię bez rozbicia systemu gospodarczego. Ale nadmierna dźwignia sprawiła, że ​​rutynowy biznes zapadł w prawdziwą katastrofę. Ten wzrost dźwigni finansowej był spowodowany deregulacją sektora bankowego.

Rola deregulacji

Przez ostatnie 100 lat rynek kapitałowy w USA był cudem świata. Oskarżano ją za przejrzystość, wydajność i uczciwość.

Czy kiedykolwiek był doskonały? Oczywiście nie. Czy ludzie próbowali wykorzystać mniej wnikliwych inwestorów? Oczywiście. Ale rynek był długo wspierany przez system regulacji i agencji regulacyjnych, które utrzymywały pole gry na poziomie nominalnym.

Bezprecedensowy wzrost dźwigni finansowej na początku 2000 r. Był możliwy dzięki likwidacji ustawy Glass-Steagall i uchwaleniu ustawy o modernizacji kontraktów towarowych (Commodity Futures Modernization Act). Obie zmiany były reklamowane przez Kongres jako "modernizacje" i oczywiście cieszyły się poparciem branży finansowej. W tym samym czasie Kongres ograniczył finansowanie dla agencji regulacyjnych, które nadzorują przemysł.

Kongres zasadniczo złagodził zasady ruchu drogowego i odebrał większość policjantów ruchu drogowego. Czy można się dziwić, że nadmierna prędkość nie tylko występowała w tych warunkach, ale stała się normą?

Ta sama historia wydarzyła się w historii rynków. Po Wielkim Kryzysie, który został uwolniony przez podobny zestaw ekscesów w systemie finansowym, Kongres uchwalił solidne ramy prawne, które utrzymywały rynki kapitałowe USA przez następne 60 lat.

Po życiu w latach 30-tych wielu naszych rodziców i dziadków doświadczyło na całe życie awersji do rynków finansowych. To, że inwestorzy dziś dojdą do tego samego wniosku, nie jest zaskoczeniem. Uważam, że błąd, ale całkowicie zrozumiały.

Wpływ na przeciętnego inwestora

Więc jaki jest przeciętny inwestor? Większą część ostatnich 18 lat spędziłem na rozmowach z klientami przez nieuchronne wzloty i upadki cyklu gospodarczego i rynków. Uczyniłem to z przekonaniem, że gospodarka i rynki na dłuższą metę zyskały na popularności. Dzięki uczestnictwu w rynku kapitałowym inwestorzy bezpośrednio skorzystaliby z tego trendu wzrostowego.

Szczerze mówiąc nie sądzę, że fundamentalna rzeczywistość się zmieniła. Jednak od 2008 r. Moje zaufanie zostało poważnie zachwiane. Wierzę, że inwestorzy skorzystają na długoterminowym zaangażowaniu na rynkach, ale jestem mniej pewny, że jazda nie będzie kłopotliwa. Wielu inwestorów będzie miało trudności z utrzymaniem dłuższego widoku w obliczu rażącego niewłaściwego zachowania uczestników rynku.

To raczej nie sprzyja uspokajającej rozmowie, której najbardziej pragną inwestorzy. Dobrą wiadomością jest to, że przy braku jakiejś systemowej porażki, przeciętny inwestor o zdywersyfikowanym portfelu prawdopodobnie nie będzie w dużym stopniu dotknięty tymi wszystkimi skutkami na dłuższą metę. Trend w gospodarce wzrósł i nastąpią inwestycje.

Nawet bezwzględne zachowanie na rynkach kapitałowych może nie być powodem do niepotrzebnego niepokoju. Wiele osób uważa, że ​​takie zachowania są godne ubolewania, ale jest to po prostu ludzka motywacja do rywalizacji w najbardziej nieokrzesanym. Adam Smith by zgodził się i zauważył, że jest to ta całkowicie samo-zainteresowana konkurencja, która wspiera najlepsze rynki i przynosi największe publiczne korzyści dla wszystkich.

Martin Weil jest certyfikowanym planistą finansowym i prezesem MW Investment Strategy, firmy zajmującej się planowaniem finansowym i doradztwem inwestycyjnym z siedzibą w Sonoma w Kalifornii.