Historia karty kredytowej

Kiedy nowojorski biznesmen Frank McNamara założył Diners Club w 1950 roku, miał wielkie marzenia o swojej nowej firmie i karcie kredytowej, którą wyda.

"Pewnego dnia" - powiedział - "restauracje w całym Nowym Jorku będą honorować tę kartę" - powiedział były szef Diners Club, Matty Simmons, wspominając McNamarę, mówiąc mu na początku. Simmons opisał rozmowę w swojej książce "Katastrofa kart kredytowych".

W tamtym czasie żadna inna firma nie wydała karty kredytowej akceptowanej przez wielu sprzedawców. Ale McNamara miał rację co do przyszłości, a potem trochę. Jako pierwszy duży wydawca kart wielozadaniowych Diners Club zyskał powszechną akceptację wśród kupców i utorował drogę dla innych emitentów. Według badania przeprowadzonego w 2014 roku przez Bank Rezerwy Federalnej w Bostonie, około 72% konsumentów w Stanach Zjednoczonych zgłasza wydanie karty kredytowej, najnowsze dostępne dane.

Narodził się przemysł

Idea karty kredytowej nie zaczęła się od Diners Club - ale pomysł McNamary był dużą poprawą tego, co już istniało.

W latach dwudziestych XX wieku domy towarowe i firmy naftowe zaczęły oferować metalowe tablice opłat i "karty uprzejmości", które klienci mogli wykorzystać do ładowania zakupów, zgodnie z "Paying with Plastic" autorstwa Davida S. Evansa i Richarda Schmalensee. Te karty zostały zaakceptowane tylko przez kupców, którzy je wydali, podobnie jak w przypadku współczesnych kart sklepowych. Restauracje nawet nie oferowały takich kart.

Tekturowe karty kredytowe sprawiły, że Diners Club został przyjęty masowo. Obciążał kupców 7% opłatą za każdą transakcję, ale zapewniał ich, że posiadacze kart wydadzą więcej niż posiadacze kart bez karty. Obiecał wygodę posiadaczy kart - tylko jeden miesięczny rachunek za wydatki związane z wyżywieniem! - i symbol statusu do przechowywania w portfelu. Te karty wymagały pełnej płatności w każdym miesiącu, więc dziś nazwalibyśmy je "kartami obciążeniowymi". Ale wtedy nazywano je kartami kredytowymi.

W pierwszą rocznicę powstania Diners Club przyciągnął 42 000 członków i kilku konkurentów. W 1953 roku stała się pierwszą międzynarodową kartą opłat, według firmy.

Ale dopiero w 1958 roku do konkursu dołączyły duże firmy. Należą do nich American Express, który wydał niektóre z pierwszych kart plastikowych; Bank Ameryki; oraz Carte Blanche, której właścicielem jest Hilton Hotels.

" WIĘCEJ: Błyskawiczny wzrost i ciężkie spadki kart kredytowych

Konkurencja się nagrzewa

Wśród fali kart kredytowych uruchomionych w 1958 roku Bank of America był najbardziej innowacyjny. Diners Club i inne karty były akceptowane tylko w restauracjach, punktach sprzedaży i rozrywkach. Ale nowy "BankAmericard" został zaakceptowany przez kilka różnych rodzajów akceptantów, chociaż początkowo był ograniczony do Kalifornii. Dzięki Evans i Schmalensee, niektórzy klienci mogli także obracać saldo, co było nowością.

Bank of America wprowadził kartę z niezapomnianym - i niezwykle kosztownym - wyczynem reklamowym: wysłał on 60 000 już aktywowanych kart kredytowych BankAmericard do swoich klientów w Fresno w Kalifornii.

Znany w branży jako "spadek Fresno", ta masowa wysyłka spowodowała powszechne oszustwa i zaległości, które kosztowały bank miliony. Pomimo strat emitent zaoferował tę samą kartę pozostałym klientom w Kalifornii w następnym roku. W 1961 roku karta wygenerowała pierwszy zysk operacyjny, według Evansa i Schmalensee.

" WIĘCEJ: Jak wyglądały pierwsze karty kredytowe

Sieci kartowe pobudzają wzrost

W 1966 r. BankAmericard zaczął licencjonować swoje karty bankom w innych stanach, aby zwiększyć skalę swojej działalności. Pozwoliło to bankom poza stanem wydać karty, które zostały zaakceptowane przez akceptantów, którzy przyjęli BankAmericard. W tym samym roku oddzielna grupa banków w Kalifornii założyła Stowarzyszenie Interbank Card Association, które współpracuje przy zarządzaniu transakcjami handlowymi emitenta.

Z czasem te organizacje przekształciły się w dwie ogólnokrajowe sieci. Obecnie działają skutecznie jako pośrednicy między emitentami a akceptantami, zapewniając transakcje legalne, zanim przejdą i współpracują z bankami handlowymi w celu ukończenia transakcji:

• BankAmericard ostatecznie został Visa, która następnie wydzieliła się z Bank of America. (Od tego czasu bank przywrócił nazwę BankAmericard dla swoich kart kredytowych.)
• ICA zyskała więcej banków członkowskich i zmieniła nazwę na MasterCharge, która później stała się MasterCard.

Sieci te rywalizowały o uwagę emitentów, zwiększając akceptację akceptantów.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych warto było wybrać kartę opartą na sieci, ponieważ logo na karcie miało wpływ na to, gdzie można ją zaakceptować. Jednak gdy akceptacja akceptanta dla obu sieci stała się powszechna, emitenci zaczęli dodawać nowe bonusy do swoich kart, aby konkurować.

W 1986 roku firma Sears wprowadziła kartę Discover, dzięki której konsumenci otrzymali niewielki rabat na wszystkie zakupy, co oznacza, że ​​jest to jedna z pierwszych kart zwrotu gotówki w amerykańskiej konkurencji. Emitenci, którzy wcześniej opierali się na markach swoich sieci, aby promować swoje karty, zaczęli oferować premie za rejestrację, częste mile lotnicze, okresy o niskim oprocentowaniu i inne pokusy.

" WIĘCEJ: Dlaczego Costco akceptuje tylko Visa

Przepisy doganiają

Wraz z rozwojem branży kart kredytowych od tysięcy posiadaczy kart do milionów, nawet najbardziej podstawowe zasady działania kredytu - powiedzmy, co właściwie oznaczało określenie stopy procentowej karty kredytowej - pozostały mętne.

"W krainie czarów kredytu … konsumentowi prawie nigdy nie mówi się o kosztach długu w kategoriach rzeczywistych rocznych odsetek" - pisał Hillel Black w książce z 1961 roku "Kup teraz, zapłać później". Kredytodawcy użyli kilku różnych metod obliczania odsetek, z których niektóre ukryte wygórowane stawki. Niektóre kwotowały miesięczne stopy procentowe, podczas gdy inne stosowały roczne stopy procentowe.

Inne problemy stały się oczywiste. Wielu posiadaczy kart na przykład było zawiedzionych nieuczciwymi opłatami na swoich kontach. Kobiety na ogół nie mogą ubiegać się o kartę kredytową bez męskiej osoby podpisującej. Ujawnienia dotyczące kart kredytowych pozostały minimalne.

Prawodawcy wkroczyli, ale nie szybko. W 1968 r. Ustawa o prawdzie w użyczaniu - część ustawy o ochronie kredytu konsumenckiego - ustandaryzowane metody obliczania rocznych stóp procentowych, czyli APR. Ale Kongres uchwalił prawo dopiero po zbadaniu sprawy przez osiem lat, zgodnie z artykułem z 1971 roku w The Journal of Consumer Affairs.

W latach siedemdziesiątych dodano ustawę o ochronie konsumentów w ramach ustawy o ochronie kredytu konsumenckiego. Nielegalne było dyskryminowanie osób ubiegających się o kartę kredytową ze względu na płeć, stan cywilny, rasę lub inne przyczyny. Odpowiedzialność posiadaczy kart za nieuczciwe opłaty była ograniczona. Konieczne były lepsze ujawnienia.

Ponieważ branża kart kredytowych szybko ewoluowała, wiele z tych przepisów zostało zmienionych, aby dotrzymać kroku obecnym praktykom. Na przykład ustawa o kartach z 2009 r. Dodała do istniejących już wymogów dotyczących ujawniania informacji i dodała więcej ograniczeń do Aktu Prawno-Kredytowego, wśród innych ulepszeń.

Płatności mobilne i nie tylko

Dzisiaj karty kredytowe stają się bardziej kredytowe, a mniej karty.

Zamiast korzystać z kart plastikowych, wielu konsumentów korzysta ze smartfonów. Około 3 na 4 konsumentów z kartą debetową lub kontem rozliczeniowym i smartfonem dokonało płatności mobilnej co najmniej raz w ciągu ostatnich 12 miesięcy, wynika z badania przeprowadzonego w 2016 roku przez First Annapolis Consulting. Znacznie więcej osób korzysta z kart kredytowych, aby robić zakupy online, nigdy nie zanurzając ani nie przesuwając kart.

Czy McNamara to widział? Prawdopodobnie nie. Zanim sprzedał swój kapitał w Diners Club w 1952 roku, przewidział, że firma "rozwiąże 250 000 członków, będzie trwać przez jakiś czas, a następnie zniknie jak garnitur zoot", zgodnie z Simmons.

Ponad 60 lat później, Diners Club - obecnie część Discover - wciąż istnieje, a branża, którą inspiruje, nadal się rozwija.

Claire Tsosie jest pisarzem pracowniczym w Investmentmatome, osobistej witrynie finansowej. E-mail: [email protected] . Świergot: @ ideclaire7 .

Zaktualizowano 9 lutego 2017 r.