Dlaczego Debbina ma prawo do zadawania pytań Studentowi

W zeszłym tygodniu senator Dick Durbin (D-IL z Durbin Poprawka Fame) i przedstawiciel George Miller (D-CA) napisali do urzędników CFPB i Departamentu Edukacji, prosząc ich o zbadanie umów finansowych między uniwersytetami i firmami, które wypłacają pomoc finansową. I mają rację: Jeśli firma wypłat wyższa Higher One jest przykładem, studenckie karty debetowe powodują zarówno konflikt interesów, jak i wysokie opłaty.

Co to jest wypłata pomocy finansowej?

Jeśli student otrzymuje pomoc finansową przewyższającą jego czesne, jest uprawniony do otrzymania salda. Zdarza się to najczęściej w kolegiach środowiskowych, gdzie czesne jest znacznie niższe. Tradycyjnie szkoły będą musiały wydawać zwroty czeków, ponosząc wysokie koszty i napięte terminy. Na tym etapie rynku firmy wypłacające pomoc finansową. Za opłatą zwrócą oni studentowi nadmierne czesne (na przykład na karcie debetowej). Ich opłata oszczędza pieniądze uniwersyteckie i ból głowy w rozdawaniu zwrotów, a firma zbiera dochody z opłat interchange i od studentów na podstawie ich opłaty za usługę.

Dlaczego Durbin i Miller są ostrożni

W liście do Richarda Cordraya, dyrektora CFPB i Kathleen Tighe, inspektora generalnego Departamentu Edukacji, kongresmeni przytoczyli kwestie, w tym:

• Opłaty bankomatowe, w tym zapytania o saldo i opłaty za wypłatę poza sieć;
• Opłaty za transakcję;
• Nieliczne bankomaty w kampusie, prowadzące studentów do ponoszenia opłat poza siecią; i
• Relacje partnerskie z uniwersytetami, które nie są odpowiednio ujawniane.

Powinni tak być. Jak zauważyła Investmentmatome w zeszłym roku, jedna z głównych firm wypłacających pomoc finansową, Higher One, zarabia znaczne przychody z opłat od posiadaczy kart. Oto Wyższy, według liczb:

• Dochód
• 44 USD: średni roczny przychód z opłaty za studenta rocznie (Investmentmatome Analiza sprawozdawczości finansowej H1)
• 0,1%: W 2009 r. Higher One zgodziło się płacić Southern Oregon University 0,1% wolumenu transakcji dla studentów - zachęcanie uniwersytetu do płacenia swoim studentom kartami H1, a także aby ich uczniowie dalej z nich korzystali
• Usługi
• 520: Kampusy używające Wyższego
• 600: Przybliżona liczba bankomatów Higher One na terenie całego kraju
• Opłaty:
• 0,50 USD: opłata transakcyjna OneAccount za PIN.
• Zauważ, że wielu uczniów - i innych - nie wie, że mogą wybrać "znak" w rejestrze, zamiast wprowadzić swój kod PIN.
• 2,50 USD: opłata za korzystanie z bankomatu OneAccount, która nie obejmuje dopłat właściciela bankomatu
• Zauważ, że jedynym sposobem na wypłacenie gotówki za darmo jest użycie bankomatu wyższego typu, który jest bardzo nieliczny. Istnieje opłata za korzystanie z bankomatu poza siecią i opłata za transakcję PIN, jeśli uczeń spróbuje odzyskać pieniądze w sklepie.
• 10 USD: H1 pobiera opłatę za bezczynność w wysokości do 10 USD, jeśli konto jest nieaktywne przez sześć miesięcy lub dłużej
• Pełny harmonogram opłat H1

Studenckie karty debetowe stanowią wiodącą zasadę: nie ma darmowego lunchu. W przypadku uniwersytetów usługi takie jak Higher One są bardzo wartościową propozycją. Ogólnie rzecz biorąc, wypłacanie nadmiernej pomocy finansowej kosztuje 20 $ na studenta, według rzecznika Wyższej Szkoły. Natomiast wyższa z kolei kosztuje tylko 44 USD - i to przed umowami o podziale przychodów. Ale w tym przypadku to, co najlepsze dla uniwersytetu, niekoniecznie jest najlepsze dla ucznia.

Produkty sprzedawane są niedoświadczonym i ufającym uczniom

Choć często ponoszone opłaty za podstawowe usługi są kłopotliwe, być może równie dobrze są ukryte opłaty, które podkradają się na ucznia. Weźmy na przykład stan Północna Karolina - USA. Bank WolfPack Card, który działa jako legitymacja studencka i karta debetowa. Obciąża:

• 1 USD za spadek bankomatu
• 1 USD za przelew kartą na kartę
• 1 USD za przelew kartą kredytową lub debetową spoza USA
• 2 USD miesięcznie bezczynności, uruchamiane po 6 miesiącach
• 15 USD, aby otrzymać pozostałe środki czekiem po zamknięciu konta

Te częściowo ukryte opłaty są często problematyczne. Albo ludzie nie zdają sobie sprawy, że są oskarżeni, albo nie rozumieją, jakie czynności wiążą się z opłatami. Również studenci mogą być szczególnie narażeni na przekonanie, że niestandardowe opłaty za korzystanie z nich nigdy się do nich nie odnoszą.

Ustawa Credit CARD z 2009 r. Zakazała bankom wprowadzania kart kredytowych na kampus. Oczywiście nie powstrzymało ich to od marketingu kont. Jednak wyłączna umowa z instytucją finansową, która przenosi koszty ze szkoły na uczniów, wydaje się jeszcze bardziej naruszać ducha prawa.

Durbin i Miller wzywają do uregulowania i przejrzystości

Nasza pozycja na przedpłaconych kartach debetowych polega na tym, że uczciwie i przejrzysto wyceniane produkty mogą służyć cennemu miejscu w systemie finansowym. Klarowność i edukacja są jeszcze ważniejsze, gdy uczniowie są zaangażowani, a przede wszystkim, gdy jest to zaufana instytucja promująca kartę. W tym celu apelujemy do zaproszeń Durbina i Millera do CFPB i Departamentu Edukacji, aby zbadali:

• Jakie są opłaty i ile płaci przeciętny student,
• Czy na karcie są odpowiednie zabezpieczenia uczniów,
• Jeśli uniwersytety stoją w obliczu konfliktu interesów i czy relacja jest właściwie ujawniona, a może przede wszystkim:
• Czy uczniowie są "wystarczająco świadomi wszystkich cech produktów finansowych … i mają dostateczną możliwość rezygnacji z nich".

Chociaż lepsze systemy wypłacania pomocy finansowej mogą ostatecznie pomóc zarówno studentom, jak i uniwersytetom, nie stanie się tak, dopóki nie przejdziemy przejrzystego dialogu między uczniami a szkołami, bankami i organami regulacyjnymi.