Czarny wtorek Definicja i przykład |

Co to jest:

Czarny wtorek odnosi się do 29 października 1929 roku, kiedy spanikowani sprzedający wymienili prawie 16 milionów akcji na Giełda Papierów Wartościowych w Nowym Jorku (cztery razy więcej niż normalna objętość w tym czasie), a średnia przemysłowa Dow Jones spadła o 12%. Czarny wtorek jest często wymieniany jako początek Wielkiego Kryzysu

Jak to działa (Przykład):

Lata przed Czarnym wtorkiem były wypełnione irracjonalnym entuzjazmem. Wskaźnik Dow Jones Industrial Average wzrósł prawie dwukrotnie, z 191 na początku 1928 r. Do 381 przed 3 września 1929 r. Ceny akcji wzrosły w całej rozciągłości, nawet w przypadku firm, które zanotowały niewielki zysk. Ceny zaczęły nieznacznie spadać, ponieważ inwestorzy zaczęli czerpać zyski.

W dniu 10 października 1929 r. Dow Jones Industrial Average zamknęła powyżej 350 po raz pierwszy w ciągu dziesięciu dni roboczych. Ten rajd przyniósł zyski, a indeks Dow Jones Industrial Average zaczął ponownie spadać w wyniku sprzedaży.

Sprzedaż stała się intensywna w środę, 23 października, a rynek spadł -6,3%. Do 24 października, w Czarny Czwartek, szał sprzedaży osiągnął masę krytyczną, a po Czarnym Wtorek zmieniła się w panikę.

Wolumen obrotu wzrósł tak, że opóźnił taśmę o ponad godzinę, co spowodowało zamieszanie. i niepokój. Niektóre wymiany były tak przytłoczone, że zostały zamknięte wcześniej. Dow Jones Industrial Average zamknął się w dniu 24,07 w Czarny wtorek.

Od Czarnego Czwartku do Czarnego Wtorku, akcje straciły ponad 26 miliardów dolarów wartości i ponad 30 milionów akcji w obrocie. Po tym ponurym tygodniu ceny nadal spadały, znosząc szacunkowo 30 miliardów dolarów w wartości akcji do połowy listopada 1929 roku.

Czarny wtorek jest często kojarzony z historiami inwestorów i handlowców wyskakujących z okien po utracie wszystkiego. Czarny wtorek i otaczające go dni były szczególnie bolesne dla inwestorów, którzy pożyczyli pieniądze na zakup akcji, które stały się bezwartościowe lub bliskie.

Sytuacja wpłynęła na to, co stało się ważnym punktem zwrotnym dla amerykańskiej gospodarki, ponieważ wielu z tych kredytobiorców, którzy znacznie się podnieśli, starając się uczestniczyć w hossy, byli zrujnowani finansowo. Musieli sprzedać wszystko, by spłacić długi, a wielu nie mogło ich w ogóle spłacić. W wyniku tego upadły tysiące banków. Firmy zamknęły się, ponieważ nie były w stanie uzyskać kredytu, a dochód rozporządzalny narodu gwałtownie spadł.

Dlaczego to ma znaczenie:

Historycy często cytują Czarny Wtorek jako początek Wielkiego Kryzysu, ponieważ oznaczało to nie tylko koniec jednego największych rynków hossy, ale koniec powszechnego optymizmu i zaufania do amerykańskiej gospodarki. Wielu inwestorów utożsamiało kondycję rynku giełdowego ze zdrowiem gospodarki, ale Czarny Wtorek zakwestionował to założenie.

Podobnie jak w przypadku wielu odwróconych rynków, przyczyny są liczne, powiązane i kontrowersyjne. Na przykład wielu cytuje zapis z Targów Smoot-Hawley z września 1929 r., Który nakłada wysokie podatki na wiele importowanych towarów, jako główny czynnik wpływający na niestabilność rynku. Inni zauważają ogromną siłę dźwigni, którą inwestorzy wykorzystali na zakup akcji, a niektórzy cytują skandalicznie przywoływane brytyjskie fundusze zainwestowane w USA i 26 wrześniowy wzrost stopy dyskontowej Banku Anglii.

Poza tym Dramatyczny wpływ na psychologię inwestorów, wydarzenia z Czarnego Wtorku przyczyniły się do stworzenia szeregu nowych ustaw, organizacji i programów mających na celu poprawę infrastruktury kraju, dalszą opiekę społeczną oraz zapobieganie oszustwom korporacyjnym i nadużyciom. Obejmowały one utworzenie federalnej kasy depozytowej (FDIC) i uchwalenie ustawy o papierach wartościowych z 1933 r., Ustawę Glass-Steagall z 1933 r., Ustawę o papierach wartościowych i giełdzie z 1934 r. Oraz ustawę o gospodarce użyteczności publicznej z 1935 r. Panika spowodowane opóźnieniami w zakresie informacji spowodowały również pojawienie się szybszych systemów ticker, które mogłyby obsługiwać ciężkie dni handlowe.