Definicja audytora i przykład |

Co to jest:

W świecie rachunkowości rewidentjest specjalistą, który bada i weryfikuje firmę finansową. oświadczenia i zapisy oraz w Stanach Zjednoczonych bada zgodność firmy z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP). W rozmowach, gdy ludzie odnoszą się do "audytora", czasami odnoszą się do całej firmy księgowej, dla której działa dany audytor (a nie do pojedynczej osoby, której powierzono przeprowadzenie audytu).

Jak to działa (Przykład):

Specjaliści ds. Rachunkowości, zwykle certyfikowani księgowi publiczni (CPA), mogą być audytorami. Muszą być niezależni, bezstronni i wykwalifikowani, aby dostarczyć raport audytora (zwany również opinią).

Audytorzy są odpowiedzialni za cztery rzeczy:

• Definiowanie warunków zaangażowania między audytorem a klientem
• Planowanie zakres i przebieg badania
• Zestawienie skontrolowanych informacji
• Raportowanie wyników audytu

Dość często komitet audytu spółki (składający się głównie z członków zarządu) wybiera audytora i przegląda pracę audytora.

Jednym z głównych celów audytora jest znalezienie i skorygowanie wszelkich istotnych zniekształceń, które są błędami, są niekompletne lub niekompletne, niezależnie od tego, czy zostały popełnione celowo, czy przypadkowo. Właśnie dlatego audytorzy muszą mieć możliwość przechodzenia do źródła każdego fragmentu danych (nazywa się to dziennikiem kontroli). Aby skompilować niezbędne informacje, audytor robi wiele rzeczy. Na przykład audytor sprawdza transakcje i salda kont, które składają się na sprawozdania finansowe, a także projekt i działanie systemów, które wygenerowały te zestawienia.

Audytorzy stosują również techniki pobierania próbek, w których oceniają mniej niż 100% elementy w ramach konta lub klasy transakcji jako sposób na zrozumienie natury całego rachunku lub klasy transakcji. Na przykład, audytor zwykle nie sprawdza każdego raportu dotyczącego wydatków w dużej firmie, aby upewnić się, że każdy ma załączone pokwitowania; raczej, audytor pobierze losową próbkę raportów, zbada je i wyciągnie wnioski na temat jakości informacji i kontroli związanych z raportami wydatków. Audytorzy analizują również istotne trendy lub wskaźniki i zmiany pytań lub odchylenia od przewidywanych kwot. Ponadto badają racjonalność szacunków księgowych zarządu dotyczących niepewnych zdarzeń lub zdarzeń, które mogą wystąpić (takich jak wynik postępowania sądowego).

Audytorzy wykonują swoje procedury kontrolne zgodnie z Międzynarodową Radą ds. Audytu i Standardów Zapewnienia Jakości (IAASB), który jest komitetem Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC). IAASB opracowuje standardy i wytyczne, które są uważane za najlepsze praktyki dla audytorów. IFAC określa również standardy etyczne i niezależności dla audytorów, aw szczególności podkreśla, że ​​audytorzy powinni być i powinni być postrzegani jako wolni od jakichkolwiek wpływów, które mogłyby zagrozić ich niezależności. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) oraz inne organy regulacyjne określają, które rodzaje podmiotów podlegają audytowi, a także rodzaj informacji, o których powinien poinformować audytor. Ponadto, Rada Nadzoru Rachunkowości Spółek Publicznych (PCAOB), utworzona na mocy ustawy Sarbanes-Oxley z 2002 r., Nadzoruje audytorów, aby upewnić się, że przygotowują "informacyjne, uczciwe i niezależne raporty z kontroli". PCAOB regularnie sprawdza publiczne firmy księgowe pod kątem zgodności z ustawą Sarbanes-Oxley, zasadami PCAOB, przepisami SEC i innymi profesjonalnymi standardami audytu. PCAOB dyscyplinuje również firmy księgowe, które naruszyły te zasady.

Po zakończeniu audytu audytor publikuje ustalenia audytu w raporcie biegłego rewidenta, który poprzedza sprawozdania finansowe w publicznych sprawozdaniach i sprawozdaniach spółki. Ten raport jest zwykle jedynym dostępnym publicznym dokumentem dotyczącym procesu audytu, ale audytor często wydaje prywatne raporty do komitetu zarządzającego lub audytu firmy, a także do organów regulacyjnych. Audytor prowadzi obszerne pisemne zapisy, zwane dokumentami roboczymi, które stanowią podstawę i wsparcie dla każdej ze swoich opinii.

Kiedy audytor uważa, że ​​sprawozdanie finansowe spółki jest uczciwe i dokładne, audytor wydaje opinię bez zastrzeżeń i robi to za pomocą standardowego szablonu raportowania (dlatego wiele opinii jest czytanych w ten sam sposób). Raport z badania zawiera także stwierdzenie, że badanie zostało przeprowadzone zgodnie z GAAP. Gdy biegły rewident nie może wydać opinii bez zastrzeżeń, wydaje opinię z zastrzeżeniem, w której wyszczególnione są powody zaniepokojenia audytora dotyczące sprawozdań finansowych i kontroli spółki oraz możliwego wpływu na sprawozdanie finansowe. Audytor nie ponosi odpowiedzialności za transakcje audytowe, które mają miejsce po dacie sprawozdania z audytu.

Dlaczego ma znaczenie:

Zadaniem audytora jest sformułowanie opinii na temat prawdziwości i uczciwości sprawozdań finansowych spółki. Odbywa się to ze względu na udziałowców, organów regulacyjnych, pożyczkodawców i innych osób zainteresowanych zdrowiem spółki.

Zawsze istnieje prawdopodobieństwo, że biegły rewident wyda opinię bez zastrzeżeń, podczas gdy sprawozdania finansowe są istotnie źle złożone. Nazywa się to ryzykiem audytu, a biegły rewident musi wykorzystać swoją ocenę, ile jest do przyjęcia i jakie błędy są wystarczająco istotne, aby uzasadnić przekształcenie danych finansowych. W takich sytuacjach definicja słowa "materiał" staje się szczególnie ważna, ponieważ akcjonariusze, kredytodawcy i inne zainteresowane strony podejmują kluczowe decyzje w oparciu o jakość informacji zawartych w sprawozdaniu finansowym spółki.

Bardzo ważne jest zrozumienie, że audytorzy są nie ponosi odpowiedzialności za wykrycie wszystkich przypadków nadużyć finansowych lub wprowadzenia w błąd. Jest to obowiązkiem kierownictwa firmy. Audytor powinien jednak przeprowadzić audyt w sposób, który słusznie wykryłby przynajmniej niektóre istotne zniekształcenia spowodowane oszustwem lub błędem. W takich przypadkach biegły rewident powinien zbadać problem i śledzić ścieżkę audytu pod kątem podejrzanych transakcji. Aby złagodzić te błędy i problemy, firmy często zatrudniają pracowników (audytorów wewnętrznych), którzy wykonują bieżące funkcje kontrolne. Ci audytorzy wewnętrzni dokonują przeglądu nie tylko sprawozdań finansowych spółki, ale również praktyk kontrolnych firmy i innych krytycznych operacji i systemów. Audytorzy wewnętrzni to często, ale nie zawsze, księgowi.