Definicja ograniczającego przymierza & Przykład

Co to jest:

restrykcyjne przymierze to obietnica, że ​​firma nie przekroczy pewnych wskaźników finansowych lub nie prowadzą pewnych działań, zwykle w zamian za pożyczkę lub emisję obligacji.

Jak to działa (Przykład):

Załóżmy, że firma XYZ chce pożyczyć 10 milionów dolarów od Banku ABC. Umowa pożyczki zawiera restrykcyjne klauzule, które ograniczają Spółkę XYZ do 0,10 USD na akcję dywidendy rocznie i uniemożliwiają jej emisję dodatkowego długu bez zgody Banku ABC.

Ograniczające pakty mogą istnieć w umowach o pracę, a nawet umowach fuzji lub przejęć, ale są one najbardziej powszechne w umowach kredytowych i obligacjach. Ogólnie rzecz biorąc, umowy mogą mieć charakter finansowy lub operacyjny.

Umowa pożyczki lub umowa, w której pojawia się przymierze, będzie również dostarczać szczegółowych formuł, które będą używane do obliczania wskaźników i limitów restrykcyjnych przymierzy. Należy zauważyć, że w wielu przypadkach formuły te nie są zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP). Na przykład przymierze ograniczające może zawierać umowy leasingu w ramach kalkulacji długu lub może traktować leasing kapitałowy jako wydatek. W związku z tym bardzo ważne jest, aby kredytobiorcy analizowali przymierze przed pożyczeniem.

Dlaczego to ma znaczenie:

Kredytodawcy dołączają restrykcyjne zobowiązania do emisji obligacji i pożyczek, aby zmusić pożyczkobiorcę do działania w sposób ostrożny finansowo, zapewnia, że ​​spłaci dług. Z drugiej strony, emitenci zwykle negocjują najbardziej elastyczne umowy, aby mogli swobodnie podejmować decyzje i podejmować ryzyko, które może ostatecznie przynieść korzyści kredytodawcom i akcjonariuszom. Tak więc, im bardziej restrykcyjne pakty mają problem z emisją obligacji, tym niższa jest stawka oprocentowania tych obligacji.

Naruszenie restrykcyjnego przymierza może spowodować wygaśnięcie warunków technicznych. Oznacza to, że chociaż emitent spłaca odsetki i główne kwoty na czas, nie działa w ramach uzgodnionych wytycznych, a tym samym zwiększa ryzyko braku zapłaty w oczach pożyczkodawcy lub obligatariuszy. Często kredytobiorcy mają pewną ilość czasu na naprawę (lub "wyleczenie") niewykonania zobowiązań technicznych (na przykład pożyczkobiorca musi obniżyć stosunek zadłużenia do kapitału własnego w ciągu 30 dni), ale techniczne domyślnie często obniżają zdolność kredytową kredytobiorcy i zapasy cena.