Wnioski z kryzysu finansowego z 2008 roku

Autorzy: A. Raymond Benton

Dowiedz się więcej o Raymond na naszej stronie Zapytaj doradcę

Patrząc wstecz na kryzys finansowy i ponownie oceniać wydarzenia, które ukształtowały się obecnie, ukryte plany i gry polityczne mogą doprowadzić nas do zignorowania przytłaczającej powagi wydarzeń związanych z paniką 2008 roku i niejasnych szans, które mogą nadal utorować drogę do odzyskania.

Wciąż może być pomocne zastanowienie się nad kluczowymi cechami tej fiasko finansowej, identyfikowanie podobieństw i różnic z innymi kryzysami i być może znalezienie powodów do wdzięczności za decydujące działania kluczowych członków dwóch administracji stron przeciwnych, które na ogół zostały zmuszone przez stresujące i nieznane okoliczności, które poprowadzą nas przez niezbadane terytorium.

Przewidywanie i cykl biznesowy

Warren Buffett przewidział kryzys finansowy w liście z 2002 roku do akcjonariuszy, którzy częściowo czytali:

"Historia uczy nas, że kryzys często powoduje problemy w korelacji w sposób niewyobrażalny w bardziej spokojnych czasach … Powiązanie, kiedy nagle się pojawia, może wywołać poważne problemy systemowe. … Instrumenty pochodne są finansową bronią masowego rażenia, niosącą niebezpieczeństwa, które - choć są ukryte - potencjalnie są śmiertelne."

Niezwykle złożony globalny system zbudowany z góry instrumentów pochodnych, "równoległego systemu bankowego", całkowicie zamarzł w następstwie awarii Lehman Brothers, a tradycyjne instytucje stanęły w obliczu zagrożenia niedoborami kapitałowymi, aw niektórych przypadkach nieuchronną porażką. Ze względu na nieoczekiwane powiązania nadmierna dźwignia napędzała spiralę cen aktywów w dół, która w niektórych przypadkach była daleko od rynku kredytów hipotecznych typu subprime, w którym rozpoczął się kryzys. Rynki finansowe straciły zaufanie. W rezultacie nie można było emitować ani odnawiać papierów komercyjnych, a rynki pieniężne były unieruchomione. Konieczne były zdecydowane działania rządowe, gdyby uniknąć poważnych konsekwencji ekonomicznych.

Katastrofa powstała z wyjątkowo złożonego systemu finansowego o globalnych powiązaniach i została wywołana i zaostrzona ekstrawagancką dźwignią. Globalizacja i bezprecedensowy poziom złożoności odróżniają nasz system finansowy od jego poprzedników. Jednak pobieżny przegląd historii gospodarczej USA ujawnia uparty cykl, który kończy się kryzysem finansowym o różnej głębokości i wytrwałości. Podstawowa siła kapitalizmu zakotwiczonego w wolnym społeczeństwie trwa pomimo sporadycznych ataków słabo uregulowanej chciwości, manii umocnionej dźwignią i późniejszego zagrożenia załamaniem finansowym. Ta fiaska finansowa, która wywołała Wielką Recesję, choć dotkliwa, nie była bez precedensu.

W rzeczywistości od czasu do czasu groźba katastrofy w cyklu biznesowym od dawna jest uznawana za cenę, którą płacimy za system, który zachęca, wspiera i waliduje wysiłki na rzecz przedsiębiorczości. Kilka lat przed paniką z 1907 r. W popularnej publikacji dnia "Świat pracy" pojawił się następujący komentarz:

"Co dwadzieścia lat panowała w tym kraju wielka panika, aw połowie między tymi wielkimi panikami pojawiały się mniejsze konwulsje, tak że średnio co dziesiąty rok naszej historii działalności był rokiem odmiennych działań, w których uczestniczyło więcej osób. lub mniej straty i katastrofy."

Panika z 1907 roku spowodowała utworzenie Rezerwy Federalnej w 1913 roku w nadziei na złagodzenie, jeśli nie wyeliminowanie, ostrej zmienności cyklu koniunkturalnego.

Niedawno rynki inwestycyjne stanęły w obliczu licznych wyzwań, które przetestowały odporność gospodarki i rynków finansowych. Inflacja lat 70., recesje back-to-back i kryzys walutowy w Meksyku na początku lat 80., "krach" z 1987 r., Kryzys oszczędnościowy i pożyczkowy w latach 80. i klęska śmieciowa z 1990 r., niepowodzenie długoterminowego kapitału w 1998 r. i nowe milenijne sprzeniewierzenie w obie strony miały ogromny wpływ na rynki finansowe w kraju i na świecie. Podczas gdy każdemu z tych wydarzeń towarzyszyły straszne prognozy i kierowały ekspansywną uwagą mediów, rynki finansowe odzyskały. Przy sporadycznej pomocy ze źródeł rządowych i prywatnych rynki nadal funkcjonowały, a historia pokazała, że ​​rynki kapitałowe mogą kreatywnie zareagować na niezwykle niekorzystne okoliczności. Ale te przykłady, choć groźne, nie były ogólnosystemową "paniką".

Zbyt duża dźwignia

Niedawny początek paniki wyróżniał się globalnym zasięgiem i nadciągającym załamaniem się systemu finansowego wynikającym z nadmiernej dźwigni spekulacyjnej. Ponieważ dźwignia jest odradzana, błędne sprzężenia zwrotne mogą się rozwijać w związku z kwestionowaniem zabezpieczenia, potrzeba więcej kapitału, a wymuszone likwidacje prowadzą do śmiercionośnych spirali cen aktywów. Próbując kontrolować ryzyko, zwłaszcza gdy nasz system finansowy jest coraz bardziej złożony, regulacje prawne mogą w rzeczywistości zaostrzyć te "wypadki naturalne", wymagając utrzymywania poziomów kapitału przy jednoczesnym egzekwowaniu zasad "wyceny według wartości rynkowej".

Jednocześnie testowana jest rola rządu jako pożyczkodawcy ostatniej szansy. Chociaż działania ze strony Fed i Skarbu są czasem uważane za inspirujące "pokusę nadużycia" i odbiegające od zasad wolnorynkowych, niechęć do działania prawdopodobnie znacznie zwiększyłaby dotkliwość i czas trwania kryzysu.Niektórzy uważają taką niechęć za główny czynnik przyczyniający się do Wielkiego Kryzysu. Jeśli Rezerwa Federalna nie zaliczyła pierwszego prawdziwego testu w 1929 r., W 2008 r., Kierowanego przez badacza tego wcześniejszego zażenowania, postanowiono tego nie robić. W każdym razie możemy ocenić, że Rezerwa Federalna i Ministerstwo Skarbu ostatecznie działały zdecydowanie, a dwie prezydenckie administracje i Kongres niechętnie pozwoliły im to zrobić.

Odzyskiwanie i przyszłość

W obliczu paniki z 2008 r. Niektórzy eksperci, tacy jak John Mauldin, autor książki "Zakłady finansowe przeciwko Armageddonowi", przewidują uzdrowienie.

"Kryzys na Wall Street minie, a świat będzie się zmieniał" - powiedział we wrześniu tego roku. "Myślę, że to się zmieni na lepsze dla większości ludzi."

Do tej pory realna gospodarka i rynki kapitałowe zareagowały przychylnie. Zatrudnienie wciąż się odbija, rynek obligacji wydaje się stabilny, a indeksy giełdowe odzyskały. Wydaje się, że "Financial Armageddon" został uniknięty.

Nikt nie wie, jak będzie wyglądał krajobraz Wall Street w ciągu jednego, pięciu czy dziesięciu lat, ale historia pokazała, że ​​nie można lekceważyć niepohamowanej witalności narodu amerykańskiego. W międzyczasie możemy pozostać wdzięczni za decydujące działanie urzędników państwowych obu partii politycznych w celu uniknięcia katastrofy. W tym politycznie spolaryzowanym klimacie być może jest to coś wartego świętowania.