Japońskie gospodynie domowe Definicja i przykład |

Co to jest:

Japońskie gospodynie domowe, również nazywane Mrs. Watanabe to slangowe określenie dla małych, detalicznych inwestorów w Japonii.

Jak to działa (Przykład):

Zazwyczaj ci handlowcy to rzeczywiście kobiety, a na początku 2000 roku zaczęli handlować na rynkach walutowych w odpowiedzi na niskie stopy procentowe w Japonii. Niektórzy analitycy uważają, że ich działalność pomogła rynkom walutowym, ponieważ dobrze skalkulowali czasy rynków.

Inwestycje w handel detaliczny odbywają się zazwyczaj za pośrednictwem czterech kanałów: inwestorów indywidualnych, pośredników w handlu detalicznym (którzy działają pod kierownictwem tych osób), zarządzanych kont (dzięki czemu kierownik konta podejmuje decyzje dotyczące kupna i sprzedaży dla danej osoby) oraz kluby inwestycyjne (grupy osób, które łączą swoje pieniądze w celu dokonania inwestycji). Inwestorzy często konsultują się z mediami finansowymi (w szczególności za pośrednictwem Internetu) w celu uzyskania informacji i pomysłów, i zwykle inwestują od dłuższego czasu.

Dlaczego to ma znaczenie:

Inwestorzy indywidualni dokonują mniejszych transakcji (a zatem płacą wyższe prowizje) niż inwestorzy instytucjonalni i mają tendencję do handlu rzadziej niż inwestorzy instytucjonalni. Jednak coraz częstsze korzystanie z handlu online i łatwiejszy dostęp do informacji finansowych zwiększyło liczbę japońskich gospodyń domowych i inwestorów detalicznych na całym świecie w ostatnich latach.

Inwestorzy indywidualni, tacy jak gospodynie japońskie, mają zazwyczaj mniejszy wpływ na decyzje firm niż instytucje właściciele, ponieważ inwestorzy detaliczni mają stosunkowo małe pozycje. Ponadto często nie mają oni dostępu do zarządów i zarządów spółek, tak jak robi to wielu inwestorów instytucjonalnych. Z tego powodu niektórzy inwestorzy detaliczni mogą podążać śladami inwestorów instytucjonalnych, ponieważ uważają oni instytucjonalną własność zabezpieczenia za znak zatwierdzenia.