Definicja kontroli i przykład |

Co to jest:

W świecie podatków audytodnosi się do przeglądu zeznania podatkowego podatnika za dokładność.

W świecie rachunkowości audytem jest badanie i weryfikacja sprawozdań finansowych i rejestrów spółki, a w Stanach Zjednoczonych badanie zgodności z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP).

Jak to działa (Przykład):

Specjaliści ds. Rachunkowości, zwykle certyfikowani księgowi publiczni (CPA), przeprowadzają audyty. Audytorzy ci muszą być niezależni, bezstronni i wykwalifikowani, aby dostarczyć raport audytora (zwany również opinią).

W procesie kontroli istnieją cztery główne etapy:

- Określenie warunków zaangażowania między audytor i klient

- Planowanie zakresu i przeprowadzenie audytu

- Kompilowanie audytowanych informacji

- Raportowanie wyników auditu indeksowego

Warunki zlecenia zwykle są określone w liście zlecenia, które zostało napisane przez audytora i podpisane przez klienta. Pismo dokumentuje rolę audytora i odnosi się do konkretnych problemów. Plan audytu określa zakres audytu i kluczowe terminy. Dość często komitet audytu firmy (składający się głównie z członków zarządu) przegląda i zatwierdza plan audytu.

Jednym z celów audytu finansowego jest znalezienie i poprawienie wszelkich istotnych zniekształceń, które są błędami, których brakuje, lub niekompletne, czy to celowe czy przypadkowe. Właśnie dlatego audytorzy muszą mieć możliwość przechodzenia do źródła każdego fragmentu danych (nazywa się to dziennikiem kontroli). Aby skompilować niezbędne informacje, audytor robi wiele rzeczy. Na przykład audytor sprawdza transakcje i salda kont, które składają się na sprawozdania finansowe, a także projekt i działanie systemów, które wygenerowały te zestawienia.

Audytorzy stosują również techniki pobierania próbek, w których oceniają mniej niż 100% elementy w ramach konta lub klasy transakcji jako sposób na zrozumienie natury całego rachunku lub klasy transakcji. Na przykład, audytor zwykle nie sprawdza każdego raportu wydatków w dużej firmie, aby upewnić się, że każdy ma załączone pokwitowania. Zamiast tego, audytor pobierze losową próbkę raportów, zbada je i wyciągnie wnioski dotyczące jakości informacji i kontroli związanych z raportami wydatków. Audytorzy analizują również istotne trendy lub wskaźniki i zmiany pytań lub odchylenia od przewidywanych kwot. Ponadto badają racjonalność szacunków księgowych zarządu dotyczących niepewnych zdarzeń lub zdarzeń, które mogą wystąpić (takich jak wynik postępowania sądowego).

Audytorzy wykonują swoje procedury kontrolne zgodnie z Międzynarodową Radą ds. Audytu i Standardów Zapewnienia Jakości (IAASB), który jest komitetem Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC). IAASB opracowuje standardy i wytyczne, które są uważane za najlepsze praktyki dla audytorów. IFAC określa również standardy etyczne i niezależności dla audytorów, aw szczególności podkreśla, że ​​audytorzy powinni być i powinni być postrzegani jako wolni od jakichkolwiek wpływów, które mogłyby zagrozić ich niezależności. SEC i inne organy regulacyjne określają, które rodzaje podmiotów podlegają audytowi, a także rodzaj informacji, o których powinien poinformować audytor.

Audyty mogą potrwać kilka dni lub kilka miesięcy, w zależności od złożoności sprawozdań finansowych i stopnia, w jakim kontroler sprawdza sprawozdania finansowe i kontrole firmy. Po zakończeniu audytu biegły rewident publikuje ustalenia audytu w raporcie biegłego rewidenta, który poprzedza sprawozdania finansowe w publicznych sprawozdaniach i sprawozdaniach spółki. Ten raport jest zwykle jedynym dostępnym publicznym dokumentem dotyczącym procesu audytu, ale audytor często wydaje prywatne raporty do komitetu zarządzającego lub audytu firmy, a także do organów regulacyjnych. Audytor indeksowy przechowuje obszerne pisemne zapisy, zwane dokumentami roboczymi, które stanowią podstawę i wsparcie dla każdej ze swoich opinii.

Kiedy audytor uważa, że ​​sprawozdania finansowe spółki są uczciwe i dokładne, wydaje opinię bez zastrzeżeń i robi to za pomocą standardowego szablonu raportowania (dlatego wiele opinii czyta się w ten sam sposób). Raport z audytu zawiera również oświadczenie, że audyt międzynarodowy został przeprowadzony zgodnie z GAAP. Gdy biegły rewident nie może wydać opinii bez zastrzeżeń, wydaje opinię z zastrzeżeniem, w której wyszczególnione są powody zaniepokojenia audytora dotyczące sprawozdań finansowych i kontroli spółki oraz możliwego wpływu na sprawozdanie finansowe. Audytor nie ponosi odpowiedzialności za transakcje audytowe, które mają miejsce po dacie sprawozdania z audytu.

Dlaczego dotyczy:

Celem audytu jest pomoc audytorowi w sformułowaniu opinii na temat prawdziwości i uczciwości sprawozdań finansowych spółki. Odbywa się to ze względu na udziałowców, organów regulacyjnych, pożyczkodawców i innych osób zainteresowanych zdrowiem spółki.

Zawsze istnieje szansa, że ​​biegły rewident wyda opinię bez zastrzeżeń, podczas gdy faktycznie sprawozdania finansowe są istotnie zniekształcone. Nazywa się to ryzykiem audytu, a biegły rewident musi wykorzystać swoją ocenę, ile jest do przyjęcia i jakie błędy są wystarczająco istotne, aby uzasadnić przekształcenie danych finansowych. W takich sytuacjach definicja słowa "materiał" staje się szczególnie ważna, ponieważ akcjonariusze, kredytodawcy i inne zainteresowane strony podejmują kluczowe decyzje w oparciu o jakość informacji zawartych w sprawozdaniu finansowym spółki.

Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że audytorzy nie są odpowiedzialni za wykrycie wszystkich przypadków oszustwa lub fałszowania danych finansowych. Jest to obowiązkiem kierownictwa firmy. Audytor powinien jednak przeprowadzić audyt w sposób, który słusznie wykryłby przynajmniej niektóre istotne zniekształcenia spowodowane oszustwem lub błędem. W takich przypadkach biegły rewident powinien zbadać problem i śledzić ścieżkę audytu pod kątem podejrzanych transakcji. Aby złagodzić te błędy i problemy, firmy często zatrudniają pracowników zwanych audytorami wewnętrznymi, którzy wykonują bieżące funkcje kontrolne. Ci audytorzy wewnętrzni dokonują przeglądu nie tylko sprawozdań finansowych spółki, ale również praktyk kontrolnych firmy i innych krytycznych operacji i systemów. Audytorzy wewnętrzni to często, ale nie zawsze, księgowi.