401 (k) Plany, zakupy i Sąd Najwyższy

Jonathan Broadbent

Dowiedz się więcej o Jonathanie na naszej stronie Zapytaj doradcę

Niektórzy ludzie lubią robić zakupy - uwielbiają wyzwania związane z polowaniem na najlepsze okazje i zdobywaniem najwyższej jakości rzeczy za najniższą możliwą cenę. Być może jesteś taki. Nawet jeśli tak nie jest, prawdopodobnie będziesz potrzebować kupca energii w swoim kącie, podejmując decyzje o zakupie dużych biletów.

Inni mają tyle pieniędzy, że ich to nie obchodzi. Kupują, co chcą, kiedy chcą, i nawet nie patrzą na cenę. Prawdopodobnie nie chciałbyś, aby tego rodzaju osoba podejmowała w Twoim imieniu decyzje o zakupie. Niestety, może się tak zdarzyć z jedną z najważniejszych decyzji zakupowych w twoim życiu - które inwestycje mają na celu ulokowanie oszczędności emerytalnych.

Jest to kwestia tak krytyczna, że ​​Sąd Najwyższy niedawno rozważył ją, w decyzji, która może na zawsze zmienić plany 401 (k).

Oto, jak powstaje typowy plan emerytalny w miejscu pracy: Ktoś wysoko w firmie decyduje się na rozpoczęcie planu 401 (k) lub coś podobnego. Struktura planu jest ustalana z góry, zwykle przez kogoś, kto zdecydował się zarządzać planem, i rzadko patrzy na to ponownie. Wszystkie funkcje - takie jak kto ma udział, kiedy mogą otworzyć swoje konta, opcje inwestycyjne itd. - są w zasadzie podyktowane przez każdego, kto trzyma pieniądze i uruchamia plan. Zwykle zarabiają pieniądze z inwestycji.

Oznacza to, że na przykład towarzystwo funduszy inwestycyjnych może zaoferować plan 401 (k), aby móc sprzedawać więcej swoich produktów. Oznacza to również, że prawdopodobnie nie chce oferować zbyt wielu naprawdę fajnych funkcji w planie, ponieważ po prostu zwiększają koszty i zmniejszają zysk. Co ważniejsze, ludzie z towarzystwa funduszy inwestycyjnych chcieliby zaoferować ci najdroższe inwestycje, które według nich mogą uciec.

Możesz oczekiwać, że spróbują to wyciągnąć, jeśli to tylko jedna osoba (ty) inwestujesz w ten plan. Ale jesteś częścią wartości firmy. To powinno dać Tobie i twoim współpracownikom siłę nabywczą. Pomyśl o takiej sile nabywczej: Wyobraź sobie, że idziesz do dealera samochodowego, by kupić samochód. Spróbujesz uzyskać najlepszą możliwą cenę. Teraz wyobraź sobie, że pojawiasz się w tym salonie z setką innych osób, które również chcą kupić. Teraz możesz powiedzieć dystrybutorowi, że obniży cenę lub przejdziesz do innego dealera.

Byłoby miło, gdyby to samo mogło się stać z twoim 401 (k). Ale zbyt często nie. Bez osoby zainteresowanej, wykwalifikowanej i obiektywnej w twojej firmie lub neutralnego doradcy twojego planu, możesz nie mieć nikogo, kto będzie pracował nad negocjacjami w sprawie opłat.

Firmy, które oferują plany 401 (k) w celu sprzedaży twoich produktów, zrobiły kilka dobrych rzeczy na przestrzeni lat, aby chronić swój zysk. Stworzyli oni tzw. Oferty bezpośrednie, które umożliwiają firmie wypełnienie prostego formularza, a poof mają plan pełen inwestycji i call center, aby odpowiedzieć na pytania pracowników. Nieważne, co ostatecznie kosztuje inwestorów w formie opłat.

Dostawcy tego planu uznali również, że naprawdę sprytny doradca planowy może próbować negocjować niższe opłaty lub zmniejszyć koszt inwestycji, przechodząc na tańsze inwestycje. Dostawcy planu stworzyli kilka sposobów na spłatę takich doradców, oprócz regularnych wynagrodzeń, jakie mogą otrzymać. Porozmawiamy o "overrides" i "finder's fees" innym razem. Obaj są po prostu fantazyjnymi sposobami zabrania doradcy z równania cenowo-handlowego.

Oto, gdzie pojawia się Sąd Najwyższy. W jednomyślnym orzeczeniu w tym roku w sprawie znanej jako Tibble vs. Edison, sędziowie powiedzieli: Nie tak szybko. Ktoś musi być odpowiedzialny za monitorowanie tego wszystkiego, aby mieć pewność, że nasi wielcy amerykańscy pracownicy są dobrze załatwiani, a nie tylko wtedy, gdy podejmowane są decyzje, ale przez wiele lat. Innymi słowy, Sąd Najwyższy wskazał, że ktoś musi być odpowiedzialny za podejmowanie rozsądnych decyzji, a następnie ponowne ich przeglądanie w miarę upływu lat i okoliczności się zmieniają. I do kogo one wskazują? Dobre pytanie! Możesz myśleć, że to dostawcy planu. Ale przede wszystkim to firmy oferujące plany - pracodawcy. Podejmowane są również starania, aby na nowo zdefiniować rolę doradców planowych i zmusić ich do pracy tylko w najlepszym interesie swoich klientów. Znajdziesz o wiele więcej na ten temat, szukając "zasady fiduciary".

Uznanie wszystkich doradców ds. Planu emerytalnego za odpowiedzialnych za ich działania ma wiele sensu. W końcu wiele firm nie ma zaawansowania technicznego i personelu, aby opanować bieżące negocjacje opłat i umowy o świadczenie usług. Duże firmy finansowe odrzucają jednak sugestię, że utrzymywanie swoich pracowników odpowiedzialnych za pracę, którą wykonują (i pieniądze, z których pochodzą) plany emerytalne ostatecznie zaszkodzi drobnemu inwestorowi. Debata jest w toku. Uważaj na więcej nowych rzeczy, a przy okazji pozwól swoim prawodawcom wiedzieć, co o tym sądzisz.

Dlaczego więc emitenci produktów - dostawcy planu - nie są już rozliczani, pytacie? To proste: ponieważ umowy, które pracodawcy podpisują, aby założyć i utrzymać plan, zabezpieczają dostawców.

Wyobraź sobie, że wybierasz się do centrum handlowego z osobistym klientem, a gdy masz zamiar przekazać jej kartę kredytową, mówi: "Rozumiesz, że nie jestem zobowiązany dostarczyć ci niczego, czego naprawdę potrzebujesz, lub po cenie, którą Naprawdę może sobie na to pozwolić, prawda? "Teraz wyobraź sobie, że zamiast tylko butów czy nowych płaszczy, mówisz o inwestycjach, które ostatecznie pozwolą ci wygodnie przejść na emeryturę.

Zdjęcie przez iStock.