Definicja wydajności i wywołania (YTC) |

Co to jest:

Wydajność na żądanie to miara wydajności obligacji, jeśli miałbyś ją trzymać do daty połączenia.

Jak to działa (Przykład):

Aby zrozumieć rentowności do połączenia, należy najpierw zrozumieć, że cena obligacji jest równa do bieżącej wartości przyszłych przepływów pieniężnych obliczonych według następującego wzoru:

gdzie:

P = cena obligacji

n = liczba okresów

C = płatność kuponu

r = wymagana stopa zwrotu z tej inwestycji

F = główna przy zapadalności

t = okres, w którym płatność ma być otrzymana

Aby obliczyć rentowność wywołania, inwestor wykorzystuje następnie kalkulator finansowy lub oprogramowanie, aby dowiedzieć się, jaka stopa procentowa (r) sprawi, że bieżąca wartość przepływów pieniężnych obligacji będzie równa dzisiejszej cenie sprzedaży.

Duże rozróżnienie z rentownością wywołania jest jednak takie, że inwestor zakłada, że ​​obligacja jest wywoływany w earlie możliwą datę zamiast utrzymywaną do terminu zapadalności. (Aby przeprowadzić obliczenia zakładając, że obligacja jest utrzymywana do terminu wymagalności, należałoby obliczyć plon do terminu zapadalności).

Załóżmy na przykład, że posiadasz obligację Spółki XYZ o wartości nominalnej 1 000 USD i 5% zerokuponowych obligacji, które dojrzewają Za trzy lata. Załóżmy też, że ta obligacja jest oparta na dwóch latach na poziomie 105% wartości nominalnej. Aby obliczyć plon, który ma wywołać, wystarczy udawać, że więź dojrzewa za dwa lata zamiast trzech i odpowiednio obliczyć plon. Powinieneś także wziąć pod uwagę cenę połączenia (105% z 1000 USD lub 1050 USD) jako kwotę główną w terminie zapadalności (F). Tak więc, jeśli ta obligacja XYZ firmy sprzedaje dzisiaj za 980 USD, za pomocą powyższego wzoru możemy obliczyć, że zysk z wezwania wynosi 4,23%.

[Użyj naszego kalkulatora YDF do mierzenia rocznego zwrotu, jeśli posiadasz konkretna obligacja do daty pierwszej rozmowy.]

Dlaczego to ma znaczenie

Chociaż obliczenie rentowności dla wezwania uwzględnia trzy źródła potencjalnego zwrotu z obligacji (płatności kuponowe, zyski kapitałowe i zwroty z reinwestycji), niektórzy analitycy uznać za niewłaściwe założenie, że inwestor może reinwestować płatności kuponowe w wysokości równej dochodowi z tytułu połączenia. Rentowność wywołania powoduje dwa inne niejasne założenia: zakłada, że ​​inwestor będzie utrzymywał obligację, dopóki nie zostanie wywołana, i zakłada, że ​​emitent wywoła obligację w jednej z dokładnych dat użytych w analizie.

rzeczywista rentowność obligacji z opcją wykupu przy danej cenie jest zwykle niższa niż jej rentowność do terminu zapadalności, ponieważ rezerwy na rozmowy ograniczają potencjalną aprecjację ceny obligacji - gdy stopy procentowe spadają, cena obligacji do spłaty nie będzie wyższa niż cena wywoławcza obligacji. Wynika to z tego, że emitent powinien działać w najlepszym interesie spółki i wywoływać obligacje, gdy tylko będzie to sprzyjać.

W rezultacie inwestorzy zazwyczaj uważają, że im niższa jest stopa zwrotu, a rentowność do terminu zapadalności jako bardziej realistyczne wskazanie zwrotu, które inwestor faktycznie otrzyma z tytułu obligacji z opcją wykupu. Niektórzy inwestorzy idą o krok dalej i obliczają zyski, aby zadzwonić nie tylko na pierwszą datę połączenia, ale na wszystkie możliwe terminy połączeń. Następnie inwestor porównuje wszystkie obliczone zyski z wezwaniem i rentowności do terminu zapadalności i opiera się na najniższym z nich, zwanym dochodem do najgorszego.