Definicja i przykład definicji obligacji <

Co to jest:

Obligacje możliwe do wykupu to obligacje, które dają posiadaczowi prawo do sprzedaży jego obligacji emitent przed terminem zapadalności obligacji.

Jak to działa (Przykład):

W umowie obligacji zostanie określone, kiedy iw jaki sposób można sprzedać obligacje, i często mają miejsce wielokrotne wyprzedaże przez całe życie możliwej do zapłacenia obligacji. Wiele korporacyjnych i komunalnych papierów wartościowych ma rezerwy na okres od jednego do pięciu lat.

Aby zrozumieć, jak działa put, rozważmy emisję obligacji XYZ wyemitowanych w 2000 r. I zapadających w 2020 r. Umowa przewiduje, że posiadacz może umieścić (sprzedać) obligacji po czterech latach. Przepis zawarty w umowie określa również cenę sprzedaży, która jest tym, co emitent musi zapłacić, aby wykupić obligację. Zwykle cena put wynosi 100% wartości nominalnej. W naszym przykładzie indenture może powiedzieć: "Obligacja XYZ z dnia 1 czerwca 2020 r. Może zostać wykorzystana 1 czerwca 2004 r. Na 100% par." (Indenture zwykle zapewnia tabelę dat i cen sprzedaży, jeśli dotyczy.)

Przypomnij sobie, że gdy stopy procentowe rosną, ceny obligacji emitowanych po niższych stawkach spadają i vice versa. Tak więc, jeśli stopy procentowe wynoszą 3% w dniu 1 czerwca 2004 r., Ale obligacja XYZ zwraca tylko 2%, posiadacz prawdopodobnie wniesie obligację, odzyska swoje pieniądze i ponownie zainwestuje je w coś z wyższym zyskiem. Jeśli jednak rynkowe stopy zwrotu za podobne obligacje spadną do 1%, obligacja XYZ jest warta więcej, a inwestor prawdopodobnie zadowoli się obligacjami i uzyska ponadprzeciętne zwroty z rynku.

Dlaczego to ma znaczenie:

Zaletą możliwych do wykupienia obligacji jest to, że jeśli stopy procentowe wzrosną po dacie inwestycji, tym samym zmniejszając wartość obligacji, inwestor może odzyskać część lub całość tej straty, zmuszając emitenta do wykupu obligacji po cenie wartość nominalna.

Przepisy dotyczące przeniesienia znacząco zmieniają analizę obligacji, ponieważ zmieniają dwa wymiary ryzyka dla posiadaczy obligacji. Po pierwsze, zmniejszają ryzyko reinwestycji: gdy stopy procentowe rosną, emitent obligacji jest bardziej skłonny do skorzystania z opcji put, aby wydostać się z tego, co stało się inwestycją o niskich stopach zwrotu, i reinwestować te pieniądze przy dominującej wyższej stopie. To również pozostawia emitentowi prawdopodobieństwo, że nagle pojawi się gotówka, aby wykupić obligacje, i musi to zrobić w prawdopodobnie bardzo korzystnym środowisku. Jest oczywiście szansa, że ​​emitent nie będzie mógł pozyskać gotówki, a tym samym nie może wykupić obligacji, dlatego gwarantowane jest wiele możliwych do zapłacenia obligacji (to znaczy strona trzecia, zwykle bank, zgodziła się zapłacić obligatariuszom, jeżeli Emitent nie może).

Po drugie, wprowadzone ograniczenia ograniczają potencjalną deprecjację ceny obligacji, ponieważ gdy stopy procentowe rosną, cena możliwej do zapłacenia obligacji nie spadnie poniżej ceny jej zakupu.

Intuicyjnie obligacje do wyceny to tradycyjne obligacje z dołączoną opcją sprzedaży. W ten sposób cena możliwej do zapłacenia obligacji może być również intuicyjnie podzielona na cenę obligacji niepodlegających opłacie oraz cenę opcji sprzedaży. Dlatego modele wyceny opcji mogą być wykorzystywane do wyceny możliwych do zapłacenia obligacji i obliczania ich skorygowanych o opcje stóp zwrotu, duracji i wypukłości.

Ponieważ rezerwy put są bardziej korzystne dla inwestorów, obligacje z rezerwami na wypłaty są zwykle warte więcej niż podobne niesporne obligacje. Jeżeli emitenci obligacji czują, że otrzymują wystarczającą rekompensatę za ryzyko związane z rezerwami, mogą być doskonałym sposobem na pozyskanie kapitału.