John Maynard Keynes: Człowiek, który przekształcił świat gospodarczy |

Brytyjski ekonomista John Maynard Keynes jest jednym z ojców współczesnego makroekonomicznego teorii i powszechnie uważany za jednego z trzech najważniejszych ekonomistów wszechczasów, wraz z Adamem Smithem i Karolem Marksem. Jego idee wstrząsnęły dominującą strukturą klasycznej ekonomii i nadal mają wpływ na politykę gospodarczą i fiskalną dla zachodnich rządów wiele dziesięcioleci później.

Według Keynesa, kluczowe znaczenie miała polityka interwencjonistyczna rządu, aby zwalczyć nadmierny boom i popiersie cykle w gospodarce kraju. Oznaczało to znaczącą zmianę paradygmatu wśród ekonomistów w tym czasie, z których wielu argumentowało za minimalną ingerencją rządu. Pomysły keynesistów zaczęły zyskiwać przychylność podczas Wielkiego Kryzysu, gdy wiele jego propozycji wpłynęło na rządy amerykański i brytyjski, w szczególności politykę Roosevelta wobec Nowego Ładu. I choć zajęło to trochę czasu, aby pomysły Keynesa zostały przyjęte, ostatecznie zyskały one grunt i stały się dominującą szkołą myśli ekonomicznej przez następne 40 plus lat.

Kluczowe teorie i zasady Nowatorska praca Keynesa, Ogólne Teoria zatrudnienia, odsetek i pieniądza, opublikowana w 1936 r., Zawierała artykuł, który później stał się podstawą współczesnej makroekonomii. Zakwestionował ustalony konsensus czasu, który polegał na tym, że gospodarka po pewnym okresie spowolnienia w naturalny sposób przywróci sobie pełne zatrudnienie.

Jedną z kluczowych zasad, na których opierał się teoria Keynesa, było to, że oszczędności i inwestycje są ustalane niezależnie od siebie - stopy oszczędności są determinowane przez skłonność społeczeństwa do konsumowania i inwestowania przez oczekiwaną stopę zwrotu w stosunku do stóp procentowych. Uważał także, że dochód narodu jest sumą jego konsumpcji i inwestycji. W okresie spowolnienia może to potencjalnie doprowadzić do niekończącej się spirali, ponieważ firmy mniej inwestują, miejsca pracy są tracone, konsumenci wydają mniej, firmy mają nawet mniej powodów do inwestowania i tak dalej. Dlatego w okresie bezrobocia i zmniejszonej produkcji, te dwa problemy najlepiej rozwiązać poprzez zwiększenie kwoty przeznaczanej na inwestycje i konsumpcję.

Według Keynesa, tam właśnie wkracza rząd. Przekonywał, że to rząd powinien i korzystać z wielu dostępnych narzędzi, aby stymulować inwestycje i konsumpcję. Oznaczało to, że w trudnych czasach rządy muszą angażować się w wydatki deficytowe w celu pobudzenia aktywności. W konsekwencji doprowadziłoby to do takich polityk, jak obniżenie długoterminowych stóp procentowych, projekty robót publicznych, wydatki na infrastrukturę i tym podobne. Implikacja, że ​​deficyty mogą być dobre dla gospodarki, była wówczas dość rewolucyjna.

Wiele osób zwraca uwagę na wpływ Keynesa na politykę Roosevelta w zakresie Nowego Ładu, ale jest to nieco kwestionowane co do stopnia jego faktycznego wpływu na politykę tej polityki. czas. Bardziej powszechnie uznawana za znaczącą jest akceptacja jego teorii pod koniec depresji i przyjęcie gospodarki keynesowskiej jako faktycznej amerykańskiej polityki.

Bretton Woods, Bank Światowy i MFW

Wkład John Maynard Keynes nie skończył. Podczas II wojny światowej zaczął się uspokoić, odegrał znaczącą rolę w negocjacjach z Bretton Woods w 1944 roku. Wraz z innymi, Keynes opowiadał się za ustanowienie światowego banku centralnego i międzynarodowego organu regulacji walutowej. Keynes odegrał kluczową rolę w procesie formowania ciał, które później przybierały postać Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Jest także znany z tego, co uważano za bardziej złożoną propozycję światowej waluty rezerwowej. W swojej propozycji Keynes zasugerował wykorzystanie tego, co nazwał "Bancor" jako światową walutę rezerwową. Bancor zostałby ustalony na 30 towarów i zachęcałby do stabilizacji cen towarów i osiągnięcia równowagi handlu poprzez opodatkowanie rachunków bieżących. Chociaż nie został on przyjęty, pomysł ten od czasu do czasu wznowił dyskusje

Odrodzenie

Ekonomia keynesowska zaczęła spadać z łaski w latach 70., kiedy recesja, kryzys naftowy i szybka inflacja uderzyły w USA Wybitni ekonomiści tacy jak Milton Friedman skrytykowali założenia keynesistowskiej myśli i opowiadali się za krokiem w kierunku zasad Monetarystów, które zostały przyjęte w naturze

Podczas gdy keynesowska ekonomia nigdy nie spadłaby z percepcji wśród decydentów politycznych, doświadczyłaby ona pewnego rodzaju renesansu w pobliżu początku kryzysu finansowego w 2008 r. Przejście pakietów stymulacyjnych i ciężkie wydatki rządowe w USA, Europa i Chiny, które walczyły z kryzysem, doprowadziły do ​​powrotu do znaczenia